Πατρίδα, είσαι γεννημένη απ’ τους πεθαμένους.
Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων
εμείς καθόμασταν τα βράδια
Eτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας.
Kι όταν πεθάνω και δε θάμαι ούτε λίγη σκόνη πιά μέσα στους
δρόμους σας
τα βιβλία μου, στέρεα και απλά
θα βρίσκουν πάντοτε μια θέση πάνω στα ξύλινα τραπέζια
ανάμεσα στο ψωμί
και τα εργαλεία του λαού.
Kατά που πέφτει, λοιπόν, ο κόσμος;
μονταζ teo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου