"Στιγμές που δεν φτάνει μια ζωή να αναπολήσεις όσα έζησες - και τα
βράδια έριχνα όλες μου τις σκεψεις απ το παραθυρο μήπως και βρουν το
δρόμο τους οι χαμένοι ταξιδιωτες , κι έζησα σε σπίτια που εμπαζαν απο
παντου για να θυμουνται οι επιλήσμονες ,
εξάλλου με τις διαρκεις αναβολές
,ολο αύριο και αύριο ,έμεινα για πάντα δωδεκαετής. Πράγματα σκοτεινά
που δεν θα εξηγηθούν παρα την ημέρα της Κρίσεως. Αλλά δε θα ξεχάσω ποτε
μια νυχτα σ εκεινη τη μεγαλη εξεγερση , οι τραυματιοφορεις με ακούμπησαν
για μια στιγμή κάτω και τότε κοίταξα τα άστρα , Θεε μου ,πως έλαμπαν ,
και ξαφνικά δε με ένοιαζε που ειχαμε νικηθεί , "όλο το άπειρο ειναι δικό
μας " , είπα μέσα μου κι έκανα όρκο να φέρω ως το τέλος το πεπρωμένο
μου."
Τάσος Λειβαδίτης
μονταζ teo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου