Υπήρχε μια άλλη ατμόσφαιρα διαφορετική από άλλες ημέρες.
Η Γέννηση του Χριστού κάτι καλό θα έφερνε και φυσικά τα παιδιά περίμεναν
τι άλλο από ένα παιχνίδι.Με τα ρούχα δεν είχαν θέμα τα περισσότερα φορούσαν τα ίδια όλο τον χρόνο
και αν έβλεπες κάπου ένα παλτό αφημένο σε πεζοδρόμιο γνώριζες τον κάτοχο
που θα ήταν κάπου εκεί κοντά.
Κάτι σαν στολή θα έλεγα...
Κοντά εκεί έμενε και ένας γνωστός ηθοποιός της εποχής κωμικός και κυρίως
άνθρωπος !
Μεγαλωμένος και αυτός στην φτώχεια γνώριζε την λαχτάρα των παιδιών
για ένα παιχνίδι τέτοιες ημέρες.
Δεν οδηγούσε αυτοκίνητο και κυκλοφορούσε πάντα με ταξί...
Ο ταξιτζής ήταν και ο σπιτονοικοκύρης στην αυλή των θαυμάτων και από τους πρώτους που έβαλε τηλέφωνο στην γειτονιά εκείνο το μαύρο με το βαρύ ακουστικό και το χοντρό καλώδιο αλλά και το καντράν που έπρεπε να είχες φάει για να το γυρίσεις.
Εκεί τον έπαιρνε ο ηθοποιός για κούρσα ή στην πιάτσα στο Μεταξουργείο στο καφενείο των ταξιτζήδων όπως το έλεγαν.
Φόρτωνε στην παλιά σεβρολέτα τα παιχνίδια και ερχότανε στην γειτονιά
και τα μοίραζε στα παιδιά.
Κούκλες...κουρντιστά...σβούρες μεγάλες τσίγκινες...μπάλες....
Έλαμπε από χαρά Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ....και φυσικά δεν έμενε εκεί θα πήγαινε και στον
μπακάλη και στον χασάπη να ξεχρεώσει κανένα τεφτέρι φουκαρά.
Ευτυχώς που υπάρχουν οι παλιές ασπρόμαυρες Ελληνικές ταινίες να σου τον θυμίζουν πάντα με αγάπη !
Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου