πολυτέλεια για τους πολλούς και ειδικά για τους ηλικιωμένους.
Έβλεπες στην γειτονιά να κάθονται οι γυναίκες τα απογεύματα στα σκαλιά
στο πεζοδρόμιο να κουβεντιάζουν
και αυτή που είχε γυαλιά πρεσβυωπίαςνα τα μοιράζεται με τις άλλες .
Στο καφενείο ίδιες εικόνες....διάβαζε ο ένας την εφημερίδα του καφετζή
που ήταν υποχρεωμένος να έχει καθημερινά αν ήθελε να κρατήσει
τους πελάτες....για να πάρει τα γυαλιά ο άλλος που του τα είχε δανείσει.
Δύο ήταν τα πολύτιμα αντικείμενα του παππού....τα γυαλιά και οι μασέλες...
Τα πρόσεχε σαν κόρη οφθαλμού...
Στο Κέντρο της Αθήνας υπήρχαν πολλοί πλανόδιοι ...
Μεταξύ αυτών και ο επισκευαστής γυαλιών....
Έβαζε καμμία βίδα που έφευγε...κολλούσε τον φακό που είχε φύγει...το μπράτσο
του σκελετού όχι πάντα με καλλιτεχνία αλλά λεφτά για καινούργια
δεν υπήρχαν.
Πουλούσε και μεταχειρισμένα (συγχωρεμένων) ...δεν είχαν σημασία οι βαθμοί
πρεσβυωπίας...
Είχε ένα κομμάτι εφημερίδας δίπλα του το έδειχνε στον πελάτη
να διαβάσει.
Πέρα δώθε κάπου θα έβλεπε κάτι...αν δεν ήξερε γράμματα του έδειχνε την φωτογραφία....
Ερχόμαστε στο σήμερα και περπατώντας στην Αθηνάς θα δείς τα περισσότερα
να πουλάνε και γυαλιά πρεσβυωπίας με την εφημερίδα δίπλα.
Μαγικός αυτός ο δρόμος...φτωχομάνα εδώ και πολλά χρόνια...
Τελευταία έκαναν εμφάνιση και τα "ελαφρώς" μεταχειρισμένα παπούτσια
όπως γράφει η ταμπέλα.
Τα υπόλοιπα περί υπερήφανης διαπραγμάτευσης και άλλα φαιδρά μου θυμίζουν
τον Καραγκιόζη που όταν τον ρώτησε ο γυιός του ο Κολλητήρης ....
"....και τα βουνά με τα πιλάφια που μας έταζες πατέρα ;"
Αυτός απάντησε....
"...τρίχες τέκνον μου ..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου