Να μην ξεχάσουμε την Ελένη...

"Να μην ξεχάσουμε την Ελένη...", να μην ξεχαστεί το έγκλημα, να μην έχουμε ξανά δολοφονημένες βιασμένες και δολοφονημένες Ελένες. Αυτό ακούστηκε χθες από παντού μαζί με το θρήνο της χαροκαμένης μάνας. Το διαβάζω και σήμερα στο κύριο άρθρο της εφημερίδας "Η Καθημερινή" υπό τον τίτλο "Ετυμηγορία και λήθη": "...

ο θόρυβος δεν ήταν τελικά ανώφελος -γράφει-. Δόθηκε η ευκαιρία να θυμηθούμε τα αυτονόητα: Τα εγκλήματα δεν τα δικάζει η κοινωνία με το "αίσθημά" της, τα δικάζουν τα δικαστήρια και οι νηφάλιοι εφαρμοστές του δικαίου"! Προσέξτε την αιχμή: "οι νηφάλιοι". Απευθύνεται στην εισαγγελέα Α. Δόγκα. Βέβαια ο χαρακτηρισμός είναι φαινομενικά πιο κόσμιος από τη "λαϊκή απογευματινή" του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ Α. Κρέτσου, αλλά ουσιαστικά είναι χειρότερη αφού την χαρακτηρίζει ως μη "νηφάλια"! Άρα, οι σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση του δικαστηρίου δολοφόνοι της Ελένης Τοπαλούδη καλούνται εμμέσως πλην σαφώς από τον κ. Αλαφούζο και τον κ. Παπαχελά να ασκήσουν αγωγή "κακοδικίας" και να αναζητήσουν "νηφάλιο" εισαγγελέα! Ακόμη χειρότερα, η εφημερίδα διεπόμενη από αριστοκρατικό ελιτισμό αποδοκιμάζει το κοινό περί δικαίου αίσθημα, γράφοντας ότι "δεν δικάζει η κοινωνία με το αίσθημά της". Ασφαλώς και δεν αποδίδει δικαιοσύνη η κοινωνία, αλλά και η κοινωνία με τον τρόπο της "δικάζει". Ή μήπως η "αισθηματική" κοινωνία δεν πρέπει να εκλέγει κιόλας; Μήπως, άραγε, η εκλογή πρέπει να ανατεθεί σε "νηφάλιους", ψυχρούς ειδήμονες και ειδικούς; 

Ιδού, όμως, και η αντίφαση. Καταλήγει η εφημερίδα στο κύριο άρθρο της: "Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι δόθηκε δημοσιότητα σε ένα έγκλημα που δεν πρέπει να περάσει αβασάνιστα στη λήθη. Η συζήτηση για τις αιτίες του πρέπει να συνεχιστεί". Ποιος προσπάθησε να "κρύψει" και ποιος ανέδειξε το έγκλημα; Ποιος του έδωσε δημοσιότητα; Ποιος έκανε σύμβολο και σημαία το βιασμό και το φόνο της Ελένης Τοπαλούδη; Η κοινωνία με το "αίσθημά" της και την αίσθηση του δικαίου που διαθέτουν τμήματά της, κύριε Παπαχελά και κύριε Αλαφούζο. Προπάντων, η ευτυχώς μη "νηφάλια" στάση και τοποθέτηση της εισαγγελέα Α. Δόγκα, η οποία ταυτίστηκε με αυτό το κομμάτι της κοινωνίας. Το άλλο κομμάτι, εκφράστηκε με τον πιο χυδαίο τρόπο από τον συνήγορο του δολοφόνου Μ. Κούκουρα, και από αυτούς που επιτέθηκαν με λύσσα εναντίον της Α. Δόγκα, τις περιώνυμες και μη εξουσίες της Αθήνας και της Ρόδου. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το τμήμα της ελληνικής κοινωνίας είναι το πιο εύπορο και το πιο συντηρητικό.

Να μην ξεχάσουμε, λοιπόν, όπως μας... παροτρύνει η "Καθημερινή" και να ανοίξουμε τη "συζήτηση για τις αιτίες". Ας μας πει, λοιπόν, η εφημερίδα: Είναι υπέρ της ανάμειξης της Εκκλησίας στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης και, μάλιστα, είναι υπέρ της άρνησης της Εκκλησίας να γίνει μάθημα για την "σεξουαλικότητα" στα σχολεία ή όχι;   

Ναι, να μιλήσουμε για το "η γυνή να φοβείται τον άνδρα", για τις εργαζόμενες που δέχονται σεξουαλικές προτάσεις-παρενοχλήσεις προκειμένου να προσληφθούν ή να μην απολυθούν, για την εργοδοτική «ασέλγεια» σε βάρος τους. Να μιλήσουμε για την πατριαρχική βία και τους απολογητές της κουλτούρας του βιασμού, για τις σεξιστικές επιθέσεις φασιστικής επιβολής, για τις κακοποιήσεις και τις γυναικοκτονίες, για την έμφυλη βία που προετοιμάζεται συστηματικά και κανονικοποιείται μέσα απο την κοινωνική και την πολιτική ανοχή καθώς και την συγκάλυψη.

Να δούμε πώς η ιεράρχηση και η ανισότητα είναι συστατικά του αστικού μύθου. Γιατι ο μύθος αυτός ισχυρίζεται ότι η βία, η φτώχεια, η ασθένεια, οι πόλεμοι, οι βιασμοί, είναι αποτέλεσμα κάποιων ψυχωτικών ανθρώπων -"τρελοποιώντας" έτσι την ιστορία- και όχι του καπιταλισμού, που έχει ανάγκη την ανθρώπινη υποταγή και του οποίου συνέπεια είναι η ανθρώπινη εξαθλίωση. Γιατί το θέμα της σεξουαλικότητας και ο στιγματισμός κάποιου ως ‘’κανονικού-αντικανονικού’’, επιτρέπει στην εξουσία να ενισχυθεί, κάτι που παρατηρείται και στην περίπτωση της καταπίεσης της γυναίκας. Βέβαια, όταν ο άνθρωπος άρχισε να απελευθερώνεται από τον φεουδαλικό δεσμό και την παγιωμένη πατριαρχική σκέπη, η αστική εξουσία επιστράτευσε την επιστήμη, επιστράτευσε τους ειδικούς, αυτούς που επικαλούνται σήμερα οι Έλληνες συντηρητικοί, αλλά το έκανε για να νομιμοποιήσει τις νέες ιεραρχήσεις και τις νέες ανισότητες, καθηλώνοντας και πάλι τους ανθρώπους στη συμβολική τους τάξη και στο αξιακό σύστημα της δική της εξουσίας. 

Αλλά ναι, ας ανοίξει η συζήτηση...

πηγη artinews.gr

 μονταζ teo