Όταν σκύβω…

Κάθε φορά που σκύβω, δεν σκύβω μόνο εγώ! Σκύβουν μαζί μου και τα όνειρά μου, η θέλησή μου, το δίκιο μου, η αποφασιστικότητά μου, η αγωνιστικότητά μου, και πάνω από όλα, η δύναμη που με κρατάει και με ενώνει με τη ζωή.
Και όμως,
σε αυτό το σημείο, έχω την ελευθερία της επιλογής.
Επιλέγω το χρόνο που θα μείνω σκυμμένος.
Εσαεί ή για λίγο;
Να το δίλλημα, να η πρόκληση, να η έκφραση της δημιουργικής ελευθερίας.
Και έρχεται το νόημα, αυτό το περιβόητο νόημα που μας κρατάει άγρυπνους τις νύχτες και διψασμένους τις μέρες, και με παίρνει τραβώντας με από τα μυαλά μου.
Και σηκώνω πάλι το κεφάλι, σφίγγω τις γροθιές μου, ρουθουνίζω αδειάζοντας το σάπιο αέρα από τα πνευμόνια μου και χαμογελάω πλατιά στις μέρες που μου απομένουν.
Για τη δόξα!
Για τους απογόνους!
Για την τιμή!
Για την τόλμη!
Για το ταξίδι!
Για το νόημα!
Για τη ζωή που μου έχει χαριστεί!
Επειδή ο φόβος, είναι μια επιλογή που δεν με εξυπηρετεί! Απλά όποτε μου συμβαίνει, μου υπενθυμίζει πως άνθρωπος είμαι και εγώ.
enorasis.edu.gr
μονταζ teo