Η Δημόσια Υγεία θέλει χρηματοδότηση, δεν θέλει φιλανθρωπία

Λένε πολλοί ότι η κυβέρνηση της ΝΔ για να αντιμετωπίσει την πανδημία κάνει πράγματα που είναι σε αντίθεση με το χαρακτήρα της. Εν μέρει ισχύει. Εκτάκτως ενισχύει τα νοσοκομεία, αναγνωρίζει εμμέσως το ρόλο του συστήματος υγείας, αναγκάζεται ευθέως να χειροκροτήσει γιατρούς και νοσηλευτές,

δηλώνει ότι θα κάνει ό,τι χρειαστεί, ακόμα και αν τελικά δεν το κάνει.

Εν μέρει όμως.

Γιατί από κάθε χαραμάδα της κυβερνητικής φυσιογνωμίας ξεπροβάλει ο δυσώδης νεοφιλελευθερισμός για να κάνει φανερό ότι η υποχώρηση της κυβέρνησης μπροστά στην Δημόσια Υγεία είναι μόνο πρόσκαιρη και υποκριτική.

Η πρόταση Μητσοτάκη για κατάθεση του μισού της βουλευτικής αποζημίωσης στο ταμείο για την πανδημία δείχνει πώς ακριβώς αντιμετωπίζει τις υγειονομικές ανάγκες της χώρας.

Σαν κάτι το έκτακτο, που ισχύει μόνο για σήμερα, όχι για αύριο, και που μπορεί να αντιμετωπιστεί όχι με γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, αλλά με τη μισή βουλευτική αποζημίωση για έναν – δύο μήνες.

Αλήθεια τώρα;

Στα σοβαρά αυτό έχει να πει ο κ. Μητσοτάκης για τις εγκληματικές ευθύνες που οδήγησαν στο ξεδόντιασμα της υγειονομικής άμυνας της χώρας;

Αυτό έχει να προτείνει η κυβέρνηση της ΝΔ για τη Δημόσια Υγεία; Να δώσουν το μισό μισθό τους βουλευτές και υπουργοί;

Να θυμίσουμε ότι η έκθεση του ΟΟΣΑ “Ελλάδα-Προφίλ Υγείας 2019”, διαπιστώνει ότι η Ελλάδα δαπανά ελάχιστους πόρους για προληπτική φροντίδα, είναι από τις χώρες με τη μεγαλύτερη έλλειψη γενικών γιατρών στην Ε.Ε, βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο της Ε.Ε σε νοσοκομειακές κλίνες ανά 1000 κατοίκους και είναι η πρώτη χώρα της Ε.Ε με τον χαμηλότερο αριθμό νοσηλευτών ανά 1 000 κατοίκους.

Να υπενθυμίσουμε ότι η ίδια έκθεση, υπογραμμίζει ότι οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία είναι από τις χαμηλότερες της Ε.Ε, διαμορφούμενες σε κατά τι λιγότερο από το 5 % του ΑΕΠ.

Αυτή ήταν επί χρόνια η πολιτική του κράτους για τη Δημόσια Υγεία.

Μετά την πανδημία, θα εξακολουθήσει η υγεία του λαού να αντιμετωπίζεται όπως πριν; Με τα νοσοκομεία υποστελεχωμένα, με χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις, με απαξίωση και χαμηλούς μισθούς, με εκδίωξη των νέων συναδέλφων στο εξωτερικό, με κλείσιμο μονάδων υγείας, με ασφυξία της πρωτοβάθμιας φροντίδας;

Αυτές τις μέρες, πέρα από τη μάχη που δίνει ο υγειονομικός κόσμος της χώρας, αλλά και ολόκληρη η κοινωνία απέναντι στην πανδημία, διεξάγεται και μια άλλη μάχη. Η μάχη ανάμεσα σε όσους έβλεπαν και βλέπουν την υγεία ως εμπόρευμα, ως αγαθό προς πώληση και συναλλαγή, και σε όσους αναγνωρίζουν την ανάγκη ενός ισχυρού, δημόσιου, καλά χρηματοδοτημένου δημόσιου συστήματος υγείας. Ενός συστήματος τόσο καλά στελεχωμένου που δεν θα ταλαιπωρεί τον λαό, δεν θα τον σπρώχνει στην ιδιωτική δαπάνη, δεν θα κάνει γιατρούς και νοσηλευτές σάκο του μποξ για τις αυξημένες ανάγκες περίθαλψης.

Στη μάχη αυτή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη συμμετέχει με όλες της τις δυνάμεις.

Θεωρώντας δια του υφυπουργού Κοντοζαμάνη, ότι οι προσλήψεις μόνιμων και όχι συμβασιούχων ή επικουρικών, συνιστούν «ιδεοληψία».

Καθιστώντας δια του πρωθυπουργού υπεύθυνη για τη Δημόσια Υγεία την κοινωνία και την ατομική συμπεριφορά και όχι την πολιτεία και την κυβερνητική πολιτική.

Αναγορεύοντας σε ύψιστη προσφορά στη μάχη ενάντια στην πανδημία τις δωρεές επιχειρηματικών και εφοπλιστικών ομίλων ή κλινικαρχών.

Την ώρα της μεγαλύτερης υγειονομικής μάχης που γνώρισε ποτέ η γενιά μας, έχουμε μια κυβέρνηση που ενώ αναγκαστικά και τακτικά στηρίζεται στο δημόσιο σύστημα υγείας, στρατηγικά θέλει να το υπονομεύσει.

Εάν οι βουλευτές και οι υπουργοί θέλουν ειλικρινά να στηρίξουν το σύστημα υγείας στη μάχη της πανδημίας, ας κρατήσουν τον πολλαπλάσιο ενός επιμελητή του ΕΣΥ μισθό τους. Ας νομοθετήσουν όμως σήμερα, άμεσες προσλήψεις στο ΕΣΥ (τα νούμερα που υπάρχουν μέχρι σήμερα σε προσλήψεις γιατρών, νοσηλευτών και λοιπού προσωπικού, είναι τραγικά λίγα) και κατακόρυφη αύξηση της χρηματοδότησης στα παραπαίοντα νοσοκομεία.

Εάν έχουν σκοπό, όταν με το καλό ξεπεράσουμε την πανδημία, να πνίξουν και πάλι τη Δημόσια Υγεία στη λιτότητα και στη φτώχεια, τότε η «ελεημοσύνη» και η φιλανθρωπία στην οποία καλεί ο κ. Μητσοτάκης τους βουλευτές, στάζει χολή και υποκρισία. Χολή για το Εθνικό Σύστημα Υγείας, υποκρισία για τις τεράστιες ελλείψεις και τα χαώδη κενά.

Το καθήκον της υπεράσπισης της Δημόσιας Υγείας, δεν υποκαθίσταται από επικοινωνιακές ντρίπλες. Η υγεία του λαού δεν είναι ζήτημα κοινοβουλευτικής φιλανθρωπίας. Είναι ζήτημα συνταγματικής υποχρέωσης.

πηγη antapocrisis
μονταζ teo