Υπόψην κ. Κυριάκου Μητσοτάκη. Τα παιδιά παίζουν «εξορία»

«…Τα κοριτσάκια μου με είχαν αγκαλιασμένα σφιχτά, σαν να προαισθανόντουσαν πως περνούσα μαζί τους την τελευταία νύχτα. Το πρωί με πήραν και μένα. Τα παιδιά δεν κατάλαβαν τίποτα. Ξέσφιξα τα χεράκια τους απαλά απαλά και
σηκώθηκα δίχως να ξυπνήσουν. Το πρωί ρωτούσαν ανήσυχα:
– Πού πήγε η μανούλα?
Τους είπαν για κάποιο ταξίδι. Το πίστεψαν στην αρχή, μα σε λίγο έμαθαν την αλήθεια από τα παιδιά της γειτονιάς. Και τώρα το ξέρουν, πως η μανούλα είναι μακριά σ’ έναν τόπο στη μέση της θάλασσας. Δεν έδειξαν την πίκρα τους. Μα οι συγγενείς γράφουν πως δεν παίζουν πια με τρελό ενθουσιασμό, όπως πρώτα. Στ’ αθώα ματάκια τους χύθηκε η μελαγχολία. Και το πιο τραγικό, ο παιχνίδι τους γυρίζει πάντα στο ίδιο θέμα:
– Εσύ θα είσαι ο Ερυθρός Σταυρός κι εγώ θα σου φέρνω το δέμα για τον Αϊ-Στράτη.
Ρίχνουν τα καραβάκια τους στη θάλασσα να πάνε γλυκόλογα στη μητέρα. Γεμίζουν κουτιά με χαλίκια, που είναι κουφέτα και σοκολάτες και τα ταχυδρομούν για το μακρινό νησί.
Θυμάμαι τα χρόνια της Κατοχής, που τ’ αγόρι μου, τώρα πια μεγάλο, έπαιζε με τους φίλους του «βομβαρδισμούς» και «εκτελέσεις». Μα τότε ήταν ακόμα παιχνίδι μονάχα αυτή η μιμητική σκηνή, ενώ τώρα είναι εκδήλωση πόνου, βαθιά κι ανέκφραστη θλίψη.
Να τι με βασανίζει περισσότερο απ’ όλα μακριά τους. Ας μην άγγιζε τα παιδιά μας αυτή η θύελλα, που μας συνεπήρε…»
Από την εφημερίδα «Ελεύθερη Ελλάδα» (28/8/1947), όργανο του πολιτικού συνασπισμού των κομμάτων του ΕΑΜ
Το εικαστικό είναι του Γιώργου Φαρσακίδη, φτιαγμένο στην εξορία, «Δώρο του πατέρα»
atexnos.gr