Μπορεί να ήρθαν με τα όπλα τους και να μας πυροβολούν αλλά
δε φταίνε αυτοί,
φταίει αυτός ο άτιμος ο Μεταξάς που δεν τους έκαμε τα χατήρια τους εξαρχής να γλιτώναμε.
Σκέφτομαι ότι πλέον με αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να ζήσουμε από κοινού Πέπη μου και να δεχτούμε τον πολιτισμό τους. Μα είδες κάτι αυτοκίνητα, κάτι τάνκς, είδες τα όπλα τους, τις στολές τους; Είναι θαύμα το πόσον όμορφα τα δημιούργησαν όλ’ αυτά, το πως πειθαρχούν όλοι μαζί, ένα βήμα, μια ψυχή καθώς παρελαύνουν.
Δεν είναι κακοί αυτοί οι ξένοι Περιστέρα μου, τους έχομε παρεξηγήσει. ¨Εχουν ανάγκη από τη βοήθειά μας, να, προχθές πέρασε ο διοικητής τους παρέα με τον Φώντα και τον τράταρα σαρδελίτσες και ελιές. Οι ελιές δεν του άρεζαν, τις έπτυσε κατάχαμα, δεν έχουν ελιές οι καυμένοι στην πατρίδα τους. Μα εκτίμησε την χειρονομία.
Και ο Φώντας με έπιασε παράμερα και μου’πε πως μπορώ να βοηθήσω ακόμα καλύτερα. Αφού ήλθαν και έμειναν, γιατί να αντιστεκόμεθα; Κι αν πιστεύουνε στον διάβολον εμάς τι μας κόφτει; ¨Εμποροι είμεθα, ειπε ο Ξενοφών, που κάποιοι στη γειτονιά τον λένε ‘φον’. Ακούς γυναίκα;
Φον Μπίχλας, πόσο γελοίον!
– Και τι σου’ πε ο βρωμύλος ρε Αλέκο; ρώτησε η Περιστέρα ενοχλημένη.
Αυτός είναι κλέφταρος και μαυραγορίτης…
Σώπα γυναίκα. Δεν είναι μαυραγορίτης, μην τα λες αυτά. Είναι φιλάνθρωπος, σώζει ζωές, βοηθά τους φτωχούς να μην πεθάνουν της πείνας. Και μου’ πε να πάω την Τετάρτη στην πλατεία που θα φέρουν κάτι παλιανθρώπους, για αναγνώριση. Θα μου φτιάξεις τρύπες για τα μάτια στην μαξιλαροθήκη εκει πέρα μη με καταλάβουν, απλώς θα δείξω εγώ ποιά τομάρια είναι αυτά που δε σέβονται τους φιλοξενούμενούς μας… κι ας τους τιμωρήσουν οι Γερμανοί.
Μούπε κι άλλα ο Φώντας.
Μαζί εμείς κι οι γερμανοί θα φτιάσομε κοινωνίαν, ελληνογερμανικήν, δεν θα’ μαστε ίσα κι όμοια βέβαια μα δε θα’ μαστε και δούλοι δα. Κι ύστερα, ο κόσμος όλος γερμανικός θα γίνει, ας προλάβομεν να πιάσομεν θέση πρώτοι. Κακό είναι; Το συμφέρο μας είναι να πάμε με τα νερά τους…
– Δηλαδή ρε Αλέκο για να βοηθήσεις τους καυμένους τους ξένους που ξεβράστηκαν στη χώρα μας θα γίνεις Ιούδας και θα βάλεις κουκούλα να δείχνεις ποιός θα ζήση και ποιος θα πεθάνη;
Δηλαδή ρε Αλέκο κακο χρόνο να’ χεις, πιστεύεις πως θα κάμουμε χωριό μ’ αυτούς τους κερατάδες που μας σκοτώνουνε όπως σκοτώνει τις μύιγες ο Βαγγέλας ο χασάπης, για να διασκεδάσουν;
Είσαι δειλός Αλέκο και δεν έχης το θάρρος να αντισταθής. Δε σου φτάνει συμφοριασμένε που παίρνεις τα δαχτυλίδια των γυναικών για μια οκά φασούλια και τα δίνεις των ξένων για να πιούν σαμπάνιες, θα πας να γίνεις και καταδότης; Τι θα πει ο κόσμος ωρέ;
Ακου Περιστέρα μου, ο κόσμος είναι ηλίθιος μη σε νοιάζει καθόλου γι’ αυτό. Παίρνω ένα σαλαμάκι, βγαίνω μπροστά από το μαγαζί, κόβω λεπτές λεπτές φετούλες και λέγω: Εσύ εκεί, κάμε τον σκύλον! Αμα τους δεις πως γαβγίζουν Περιστέρα μου που νομίζουν ότι θα τους δώσω να φάνε σαλάμι θα λυθής από τα γέλια! Τους κάμω ό,τι θέλω. Εσύ, δείρε εκείνον να σου δώσω μια ελιά. Μαύρος ο κακομοίρης! Κάμε κωλοτούμπες, είπα σ’ έναν άλλον, και του’δωσα δυο φέτες ψωμί, βλέπεις, μ’ αγαπάνε κιόλας που είμαι φιλάνθρωπος και με ψήφισαν και Δήμαρχο Πετραλώνων δυο φορές. Τους έταξα δωρεάν σαλάμι για όλους και δυο αβγά μελάτα καθ’ εκάστην αν με ψηφίζανε!
– Δεν έχης το θεό σου Αλέξη. Θα γίνης σαν τον Μπίχλα τον προδότη, δωσίλογο τον ανεβάζουνε, χαφιέ τον κατεβάζουνε, ο Βασιλάκης της Χαρχάλως που’ναι στο αντάρτικο είπε θα τονε σκοτώση μια μέρα.
– Ρε γυναίκα, δεν μ’ έκαναν δήμαρχο για να σπάσουν πλάκες. Τους έταξα σαλάμια, αυγά, χαβιάρι και σολωμό. Τους δίνω αέρα κοπανιστό και κανόνισα μια λίστα με τα καλύτερα σπίτια της γειτονιάς να μείνουν μέσα οι ξένοι μας να τους περιποιηθούμε, να φέρουν και τις γυναίκες τους από τη χώρα τους να εγκατασταθούν και μη σε νοιάζει καθόλου, θα με ψηφίζουν οι Γερμανοί μετά!
Την καρεκλίτσα μου μη χάσω διότι πλήττω. Αν δεν ακούσω πέντε «ζήτω» την ημέραν νοιώθω άχρηστος…
Κι η Περιστέρα ξέσπασε σε λυγμούς. Καυμένη μου πατρίδα… που έμπλεξες… μα δεν άντεξε ούτε να τον φτύσει τον άντρα της. Δάκρυσε και του’ πε ότι αυτά τα κρομμύδια είναι πολύ στιφά.
Dimitris Karatzas (Facebook)
antifimotro.
μονταζ teo
φταίει αυτός ο άτιμος ο Μεταξάς που δεν τους έκαμε τα χατήρια τους εξαρχής να γλιτώναμε.
Σκέφτομαι ότι πλέον με αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να ζήσουμε από κοινού Πέπη μου και να δεχτούμε τον πολιτισμό τους. Μα είδες κάτι αυτοκίνητα, κάτι τάνκς, είδες τα όπλα τους, τις στολές τους; Είναι θαύμα το πόσον όμορφα τα δημιούργησαν όλ’ αυτά, το πως πειθαρχούν όλοι μαζί, ένα βήμα, μια ψυχή καθώς παρελαύνουν.
Δεν είναι κακοί αυτοί οι ξένοι Περιστέρα μου, τους έχομε παρεξηγήσει. ¨Εχουν ανάγκη από τη βοήθειά μας, να, προχθές πέρασε ο διοικητής τους παρέα με τον Φώντα και τον τράταρα σαρδελίτσες και ελιές. Οι ελιές δεν του άρεζαν, τις έπτυσε κατάχαμα, δεν έχουν ελιές οι καυμένοι στην πατρίδα τους. Μα εκτίμησε την χειρονομία.
Και ο Φώντας με έπιασε παράμερα και μου’πε πως μπορώ να βοηθήσω ακόμα καλύτερα. Αφού ήλθαν και έμειναν, γιατί να αντιστεκόμεθα; Κι αν πιστεύουνε στον διάβολον εμάς τι μας κόφτει; ¨Εμποροι είμεθα, ειπε ο Ξενοφών, που κάποιοι στη γειτονιά τον λένε ‘φον’. Ακούς γυναίκα;
Φον Μπίχλας, πόσο γελοίον!
– Και τι σου’ πε ο βρωμύλος ρε Αλέκο; ρώτησε η Περιστέρα ενοχλημένη.
Αυτός είναι κλέφταρος και μαυραγορίτης…
Σώπα γυναίκα. Δεν είναι μαυραγορίτης, μην τα λες αυτά. Είναι φιλάνθρωπος, σώζει ζωές, βοηθά τους φτωχούς να μην πεθάνουν της πείνας. Και μου’ πε να πάω την Τετάρτη στην πλατεία που θα φέρουν κάτι παλιανθρώπους, για αναγνώριση. Θα μου φτιάξεις τρύπες για τα μάτια στην μαξιλαροθήκη εκει πέρα μη με καταλάβουν, απλώς θα δείξω εγώ ποιά τομάρια είναι αυτά που δε σέβονται τους φιλοξενούμενούς μας… κι ας τους τιμωρήσουν οι Γερμανοί.
Μούπε κι άλλα ο Φώντας.
Μαζί εμείς κι οι γερμανοί θα φτιάσομε κοινωνίαν, ελληνογερμανικήν, δεν θα’ μαστε ίσα κι όμοια βέβαια μα δε θα’ μαστε και δούλοι δα. Κι ύστερα, ο κόσμος όλος γερμανικός θα γίνει, ας προλάβομεν να πιάσομεν θέση πρώτοι. Κακό είναι; Το συμφέρο μας είναι να πάμε με τα νερά τους…
– Δηλαδή ρε Αλέκο για να βοηθήσεις τους καυμένους τους ξένους που ξεβράστηκαν στη χώρα μας θα γίνεις Ιούδας και θα βάλεις κουκούλα να δείχνεις ποιός θα ζήση και ποιος θα πεθάνη;
Δηλαδή ρε Αλέκο κακο χρόνο να’ χεις, πιστεύεις πως θα κάμουμε χωριό μ’ αυτούς τους κερατάδες που μας σκοτώνουνε όπως σκοτώνει τις μύιγες ο Βαγγέλας ο χασάπης, για να διασκεδάσουν;
Είσαι δειλός Αλέκο και δεν έχης το θάρρος να αντισταθής. Δε σου φτάνει συμφοριασμένε που παίρνεις τα δαχτυλίδια των γυναικών για μια οκά φασούλια και τα δίνεις των ξένων για να πιούν σαμπάνιες, θα πας να γίνεις και καταδότης; Τι θα πει ο κόσμος ωρέ;
Ακου Περιστέρα μου, ο κόσμος είναι ηλίθιος μη σε νοιάζει καθόλου γι’ αυτό. Παίρνω ένα σαλαμάκι, βγαίνω μπροστά από το μαγαζί, κόβω λεπτές λεπτές φετούλες και λέγω: Εσύ εκεί, κάμε τον σκύλον! Αμα τους δεις πως γαβγίζουν Περιστέρα μου που νομίζουν ότι θα τους δώσω να φάνε σαλάμι θα λυθής από τα γέλια! Τους κάμω ό,τι θέλω. Εσύ, δείρε εκείνον να σου δώσω μια ελιά. Μαύρος ο κακομοίρης! Κάμε κωλοτούμπες, είπα σ’ έναν άλλον, και του’δωσα δυο φέτες ψωμί, βλέπεις, μ’ αγαπάνε κιόλας που είμαι φιλάνθρωπος και με ψήφισαν και Δήμαρχο Πετραλώνων δυο φορές. Τους έταξα δωρεάν σαλάμι για όλους και δυο αβγά μελάτα καθ’ εκάστην αν με ψηφίζανε!
– Δεν έχης το θεό σου Αλέξη. Θα γίνης σαν τον Μπίχλα τον προδότη, δωσίλογο τον ανεβάζουνε, χαφιέ τον κατεβάζουνε, ο Βασιλάκης της Χαρχάλως που’ναι στο αντάρτικο είπε θα τονε σκοτώση μια μέρα.
– Ρε γυναίκα, δεν μ’ έκαναν δήμαρχο για να σπάσουν πλάκες. Τους έταξα σαλάμια, αυγά, χαβιάρι και σολωμό. Τους δίνω αέρα κοπανιστό και κανόνισα μια λίστα με τα καλύτερα σπίτια της γειτονιάς να μείνουν μέσα οι ξένοι μας να τους περιποιηθούμε, να φέρουν και τις γυναίκες τους από τη χώρα τους να εγκατασταθούν και μη σε νοιάζει καθόλου, θα με ψηφίζουν οι Γερμανοί μετά!
Την καρεκλίτσα μου μη χάσω διότι πλήττω. Αν δεν ακούσω πέντε «ζήτω» την ημέραν νοιώθω άχρηστος…
Κι η Περιστέρα ξέσπασε σε λυγμούς. Καυμένη μου πατρίδα… που έμπλεξες… μα δεν άντεξε ούτε να τον φτύσει τον άντρα της. Δάκρυσε και του’ πε ότι αυτά τα κρομμύδια είναι πολύ στιφά.
Dimitris Karatzas (Facebook)
antifimotro.
μονταζ teo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου