Να πούμε για τους δρόμους; Ο Παπαδόπουλος σκέφτηκε, μελέτησε, χάραξε και κατασκεύασε ένα οδικό δίκτυο, το οποίο τιμήθηκε με το παγκόσμιο βραβείο ρυμοτομίας 1969.
Το βασικό γνώρισμα του δικτύου είναι οτι όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην φυλακή. Περπατούσες πχ στο δρόμο και δεν έκανες τον σταυρό σου; Πήγαινες φυλακή. Ψώνιζες γάλα στο μπακάλη και στραβοκοιτούσες την φωτογραφία του Παττακού; Πήγαινες στην φυλακή.
Κατά την διάρκεια της επταετίας άνθισε επίσης το επάγγελμα του μαραγκού. Οι συνταγματάρχες μοίραζαν ξύλο. Η ασφάλεια κάθε μεσημέρι έπαιρνε τηλέφωνα για να κάνει προσφορές. ''Ένας δαρμένος σε κάθε οικογένεια'' ήταν το μότο της εποχής. Όσοι μάζευαν αρκετό ξύλο, είχαν την ευκαιρία να επισκευθούν ακριτικά ξερονήσια για να δοκιμάσουν και το τοπικό παραδοσιακό ξύλο του Αιγαίου.
Η ελευθερία λόγου ήταν στα καλύτερα της. Μπορούσες να πεις ή να γράψεις οτι ο Στρατηγός είναι μαλάκας. Στον ύπνο σου. Η παιδεία αναβαθμίστηκε. Ο κόσμος το είχε ρίξει στη μελέτη. Ο άλλος πχ διάβαζε 7 χρόνια και δεν πήρε χαμπάρι τι έγινε. Σπίτι-σχολείο-εκκλησία-σχολείο-σπίτι.
Μπορεί να χάσαμε την μισή Κύπρο αλλά μας έμειναν το πουλί, τα κλαρίνα και τα πανηγύρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου