Ναι έτσι ήταν κάποτε οι γειτονιές της Αθήνας .
Χωματόδρομος κοντά παντελόνια ποδόσφαιρο και γυρνώντας στο σπίτι
ματωμένα γόνατα.
Οι γειτονιές αυτές δεν ήταν μακριά από την Ομόνοια.
Όχι δεν φοβόντουσαν οι γονείς για τα παιδιά τους.
Σήμερα ακούγονται και διαβάζονται περίεργα όλα αυτά και όμως είναι
αλήθεια η διαφορετική ζωή εκείνων των δεκαετιών.
Μα υπήρχε φτώχια δεν υπήρχαν ανέσεις τον χειμώνα κρύωνες δίπλα
στο μαγγάλι .....το καλοκαίρι ζεσταινόσουνα περιμένοντας από την βρεμένη
κουρτίνα στην πόρτα να σε δροσίσει .....λάσπωνες τα παπούτσια σου
στους χωματόδρομους....το ψυγείο του πάγου είχε ελάχιστα πράγματα....
έδιωχνες τις μυίγες με την τρόμπα του φλίτ.....
Και όμως αυτή τη ζωή την θυμόμαστε με αγάπη.....
Δεν υπήρχε άγχος .....νοιαζόσουνα για τον γείτονα και εκείνος για σένα.
Δεν θυμάμαι να είχα κλειδιά του σπιτιού όπως δεν θυμάμαι
και κλειδωμένες πόρτες.
μονταζ teo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου