Εν Αθήναις...η δασκάλα

Στη φωτογραφία βλέπουμε μια σχολική αίθουσα δημοτικού σχολείου

μιας παλιάς  δεκαετίας.

Ξύλινα ταλαιπωρημένα θρανία τα παιδιά με σχολική ποδιά

και στον πίνακα φράσεις με δασεία περισπωμένη και ψιλή.

Η δασκάλα της εποχής
αξέχαστη ακόμα και σήμερα λόγω της

προσωπικότητάς της.

Λείπει στις ημέρες μας.......

Τι σήμαινε για τα παιδιά της εποχής ο δάσκαλος η δασκάλα;

Πολλά ....στην αρχή είχαν κάποιο φόβο αργότερα σεβασμό και

πολύ αργότερα  ακόμα και σήμερα μεγάλη αγάπη.

Είναι δυνατόν να θυμάσε το όνομά  του/της μετά από τόσα χρόνια;

Και όμως είναι γιατί ήταν ο μπούσουλάς σου εκείνα τα

χρόνια που σε οδήγησε σε σωστούς δρόμους.
Γνώριζε ποιοί γονείς μπορούσαν να βοηθήσουν τα παιδιά τους
στα μαθήματα τότε που υπέγραφαν με σταυρό τα δημόσια έγγραφα
με την ένδειξη αναλφάβητος-η.
Βοηθούσε αυτά τα παιδιά στην μελέτη ...καθότανε μαζί τους
παραπάνω.
Πώς να την ευχαριστήσουν αυτοί οι γονείς ;
Και αυτή το θεωρούσε καθήκον της και με ένα χαμόγελο τους καθησύχαζε.
Δεν ξεχνάς την κυρία Ελεούσα σε κάποιο σχολείο μιας παλιάς
συνοικίας της Αθήνας.
Πίσω στα παλιά