ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ 17η ΝΟΕΜΒΡΗ1973 (3o)

ΠΕΜΠΤΗ 15 ΝΟΕΜΒΡΗ

Όλη τη νύχτα γίνονται συνελεύσεις κατά σχολές.
Στη συνέλευση της Ανωτάτης Εμπορικής προτείνεται η αποχώρηση από το Πολυτεχνείο και η επίδοση ψηφίσματος που να ζητά το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας με συμμετοχή όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Η πρόταση αυτή απορρίφτηκε. Γύρω στις 1 μετά τα μεσάνυχτα στην αίθουσα του κτιρίου Γκίνη έχουν συγκεντρωθεί
300 άτομα. Υπάρχουν εργάτες και εργαζόμενοι κάθε πολιτικής απόχρωσης.
Από οπαδούς και μέλη του ΚΚΕ και ΚΚΕεσ. μέχρι τροτσκιστές και αριστεριστές, υπάρχει ακόμα και μια ολιγάριθμη ομάδα αναρχικών.

 Η πρώτη αυτή Συνέλευση είναι επεισοδιακή. Υπάρχουν προβλήματα και διαφωνίες όσον αφορά τη διεύθυνση της συζήτησης. Γίνονται προτάσεις για πρόεδρο ή προεδρείο της συνέλευσης και η πρόταση να μην υπάρχει προεδρείο υποστηρίχθηκε από τους αναρχικούς. Τελικά εκλέγεται μια προσωρινή επιτροπή. Όσο για το αν θα μιλήσει κάποιος αυτό αποφασιζόταν με άμεση ψηφοφορία των παρόντων. Στη συνέχεια μετά από αδιάκοπες συζητήσεις και διαφωνίες συμφωνούν με τον αντικαπιταλιστικό χαραχτήρα του αγώνα, ανεξάρτητα από την ιδιαίτερη έκφραση και οπτική που το έβλεπε ο καθένας. Αποφασίζεται να βγει μια διακήρυξη που θα μοιραστεί το πρωί σε εργοστάσια και σε χώρους όπου συγκεντρώνονται οι εργάτες. Προβάλλονται δύο σχέδια προκήρυξης το πρώτο είναι τροτσκιστικό και το δεύτερο αντιεξουσιαστικό και υποστηρίζεται από την ομάδα των αναρχικών. Στις ψηφοφορίες που γίνονται από τη συνέλευση η τροτσκιστική προκήρυξη συγκεντρώνει αρκετούς ψήφους ακόμα και από εργάτες οπαδούς των δύο ΚΚΕ. Η αναρχική προκήρυξη κατέληγε «Η αυτόνομη συνέλευση των εργαζομένων που βρίσκονται στο χώρο του Πολυτεχνείου καλεί τους εργαζόμενους να δημιουργήσουν εργοστασιακές και απεργιακές επιτροπές με απώτερο στόχο τη δημιουργία εργατικών συμβουλίων. Το μίνιμουμ πρόγραμμα των εργατικών συμβουλίων είναι η καταστροφή της μισθωτής εργασίας του κράτους του εμπορεύματος και της πολιτικής». Η σύγχιση που ακολουθεί τις πρωινές ώρες της Πέμπτης δεν επιτρέπει την ψήφιση μιας διακήρυξης. Την ώρα εκείνη γίνεται μια συνειδητή και οργανωμένη προσπάθεια ορισμένων μελών των δύο ΚΚΕ οι οποίοι μπαίνοντας στην αίθουσα της Γενικής Συνέλευσης προσπαθούν να τη διαλύσουν.

 Η θέση τους είναι «Εμείς δεν κρατάμε φτυάρι και κασμά αλλά μολύβι. Αν θέλετε να κάνετε κατάληψη να πάτε στην εργατική εστία». Υποστηρίζουν πως οι εργαζόμενοι δεν έχουν θέση στο Πολυτεχνείο γιατί ο χώρος ανήκει στους φοιτητές. Ζητούν να μην προβάλλονται εργατικά συνθήματα όπως «Κάτω το Κεφάλαιο». Στο διάστημα αυτό τα μέλη των δύο ΚΚΕ δημιουργούν επεισόδια με κάποιο αρχιτέκτονα που στο διάστημα όλης της νύχτας μαγνητοφωνούσε τη συνέλευση. Με την πρόφαση ότι ήταν ασφαλίτης του καταστρέφουν την μαγνητοταινία.

Το προεδρείο της Συνέλευσης επιχειρεί μετά από τη λήξη της πρώτης συνέλευσης να έλθει σε επαφή με τους φοιτητές της Συντονιστικής αλλά δεν το επιτυγχάνει. Έτσι επίσημα δεν βγαίνει η πρώτη προκήρυξη της εργατικής Συνέλευσης. Όμως παρόλα αυτά ορισμένα άτομα τροτσκιστές τυπώνουν την προκήρυξη που προτάθηκε στη συνέλευση από τους ίδιους. Η προκήρυξη αυτή μοιράστηκε σε περιορισμένο αριθμό και τελικά καθιερώθηκε σαν η πρώτη διακήρυξη της εργατικής συνέλευσης του Πολυτεχνείου.

Στις 5 το πρωί αρχίζουν να φωνάζονται τα πρώτα συνθήματα της μέρας. Στην κεντρική πύλη υπάρχει μεγάφωνο. Αστυνομικές δυνάμεις βρίσκονται μέσα σε οχήματα στους δρόμους Στουρνάρα, Τοσίτσα, στο Μουσείο και στην πλατεία Κάνιγγος. Κοντά στο Πολυτεχνείο έχουν σταθμεύσει τρία πυροσβεστικά οχήματα ειδικά για τη διάλυση των διαδηλώσεων και δύο, θωρακισμένα οχήματα με δακρυγόνα και αέρια. Γύρω στις 9 ανοίγουν οι πόρτες του Πολυτεχνείου αφού προηγούμενα δημιουργούνται αψιμαχίες μεταξύ των κλεισμένων για το αν θα ανοιχτούν ή όχι οι πόρτες. 

Στις 9:30 οι φοιτητές καίνε έξω από το χτίριο δυο σημαίες της 21 Απρίλη και καταστρέφουν φωτογραφίες του Παπαδόπουλου. Βγαίνουν στον πολύγραφο και κυκλοφορούν πολλές προκηρύξεις της Συντονιστικής Επιτροπής. Εξακολουθούν να γράφονται χιλιάδες χειρόγραφες προκηρύξεις. Εκατοντάδες άτομα φοιτητές και μη γράφουν συνθήματα ασταμάτητα. Η αστυνομία από τις πρωινές ώρες εμποδίζει τον ερχομό του κόσμου σχηματίζοντας ζώνες γύρω από το Πολυτεχνείο. Δημιουργούνται μεγάλες συγκεντρώσεις κόσμου μπροστά στις ζώνες των αστυνομικών και φωνάζονται συνθήματα. Οι αστυνομικοί επιτίθενται κατά διαστήματα αλλά οι διαδηλωτές δεν υποχωρούν. Γίνονται επεισόδια στην προσπάθεια των διαδηλωτών να σπάσουν τις αλυσίδες των αστυνομικών. Από το Πολυτεχνείο φωνάζονται τα συνθήματα: «ΛΑΕ ΣΠΑΣΕ ΤΟΝ ΚΛΟΙΟ», «ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ'ΤΟ ΛΑΟ», «ΕΣΑ ΕΣ ΕΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ».

Κάθε τόσο μερικοί καταφέρνουν να σπάσουν τον κλοιό και να φτάσουν στο χτίριο.
Μαθαίνεται ότι καταφθάνουν φοιτητές από τη Πάτρα κι αγρότες από τα Μέγαρα. Αυτό πολλαπλασιάζει τη μαχητική διάθεση. Ψάλλεται πολύ συχνά ο εθνικός ύμνος με ιδιαίτερη έμφαση στο. στίχο «κι ήταν όλα σιωπηλά γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Μπαίνει σε λειτουργία ο ραδιοφωνικός        σταθμός του Πολυτεχνείου που εκπέμπει στους 1150 χιλιόκυκλους. Τα συνθήματα γίνονται ολοένα και πιο μαχητικά. Ο λαός τόσο από τους συγκεντρωμένους όσο και από τους πομπούς καλείται σε ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και ΓΕΝΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ.

Στις 8 το πρωί η Σύγκλητος του Ε.Μ. Πολυτεχνείου σε έκτακτη συνεδρίαση στα χτίρια του Ζωγράφου αποφασίζει να στείλει έγγραφο στην κυβέρνηση και να ζητά να μη γίνει επέμβαση στο Πολυτεχνείο.

Στις 2 το μεσημέρι η κυβέρνηση απαντά στη Σύγκλητο ότι θα σεβαστεί το απαραβίαστο του Πανεπιστημιακού άσυλου. Σε εκδηλώσεις συμπαράστασης κατεβαίνουν οι φοιτητές του Πανεπιστημίου της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης. 300 φοιτητές του πανεπιστημίου των Ιωαννίνων καταλαμβάνουν το χτίριο της Σχολής τους.

Συγκεντρώνονται τρόφιμα, χρήματα. Πλήθος κόσμου δίνει τσιγάρα, χρήματα, ψωμιά και κάθε λογής είδη για την ενίσχυση της κατάληψης.

Οι φοιτητές μπαίνουν στα γραφεία του κυβερνητικού επιτρόπου του Πολυτεχνείου και παίρνουν διάφορα αποκαλυπτικά έγγραφα και μαγνητοταινίες. Τα υπόλοιπα έγγραφα τα ρίχνουν στο δρόμο. Το απόγευμα της Πέμπτης ο κλοιός των αστυνομικών σπάει. Η αστυνομία που μέχρι τότε πολιορκούσε το χτίριο έφτασε στο σημείο να πολιορκείται από πλήθη κόσμου. Έτσι υποχώρησε. Ο κόσμος καταλαμβάνει και πάλι τα πεζοδρόμια και μέρος της Πατησίων.

Μέσα στο Πολυτεχνείο μπαίνουν πολλοί μαθητές και ιδιαίτερα των τεχνικών σχολών συγκεντρωμένοι κάτω από ένα μεγάλο πανώ.

Από τη συνέλευση των εργατών έχει εκλεγεί η Εργατική Επιτροπή Κινητοποίησης με αποστολή να τονίσει την είσοδο των εργατών στον αγώνα και να συγκαλέσει καινούργια συνέλευση απ' όπου θα εκλεγεί αντιπροσωπευτική επιτροπή. Η Εργατική Επιτροπή Κινητοποίησης βάζει σαν άμεσο στόχο τη Γενική Απεργία Διαρκείας με οικονομικά και πολιτικά αιτήματα και αποφασίζει να στείλει επιτροπές εργατών στα εργοστάσια, στις στάσεις των λεωφορείων, στην Κοτζιά για να κατεβάσουν τους εργαζόμενους στους δρόμους και να δημιουργήσουν εργοστασιακές επιτροπές Πάλης. Όμως το πρωί της Πέμπτης ο χώρος του Πολυτεχνείου είναι σχεδόν άδειος από τους εργάτες. Λιγοστά άτομα που έχουν μείνει γράφουν προκηρύξεις και φτιάχνουν πανώ όπου κυριαρχεί το σύνθημα της Γενικής Απεργίας.

Στις 7 το απόγευμα γίνεται διαδήλωση από εργάτες που ήταν στο Πολυτεχνείο, που βγαίνουν στην Πατησίων φωνάζοντας τα συνθήματα «ΕΡΓΑΤΕΣ, ΑΓΡΟΤΕΣ, ΦΟΙΤΗΤΕΣ», «ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΕΝΙΚΗ», «ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ», «Ο ΛΑΟΣ ΠΕΙΝΑΕΙ, ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΕΙ», «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ».

Οι διαδηλωτές μαζί με άλλους εργάτες απ το δρόμο μπαίνουν ξανά στο Πολυτεχνείο και πηγαίνουν στο χτίριο Γκίνη όπου αρχίζει η συνέλευση, που έχει προγραμματιστεί με πρωτοβουλία αριστεριστών. Η αίθουσα έχει περίπου 600 εργάτες. Οι τοίχοι είναι γεμάτοι με εργατικά συνθήματα Γίνεται απολογισμός της Επιτροπής Κινητοποίησης που τον επιδοκιμάζει η Συνέλευση.

Η Συντονιστική Επιτροπή δηλώνει ότι η κατάληψη θα συνεχιστεί μέχρι να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα. Στη συνεδρίαση της 30μελούς Συντονιστικής Επιτροπής υπάρχουν και 2 αντιπρόσωποι εργάτες. Η Συντονιστική επιτροπή αποτελείται από 5 μέλη του ΚΚΕ, 7 του ΚΚΕεσ., 11 ανεξάρτητους, 2 της ΟΣΕ, 1 της οργάνωσης «Μπολσεβίκων», 1 της ΠΜΣΠ, 1 Τροτσκιστή και 2 ανεξάρτητους εργάτες εκπροσώπους της 5μελούς Εργατικής Επιτροπής.

Στο διάστημα αυτό γίνεται μυστική σύσκεψη στελεχών του ΠΑΚ και του ΚΚΕ με σκοπό να κινηθεί η διαδικασία εγκατάλειψης του Πολυτεχνείου, πραξικοπηματικά. Είναι μία σαφής προσπάθεια και η ομολογία έρχεται 3 χρόνια αργότερα στην ΚΟΜΕΠ. Όμως πριν την έγγραφη οιολογία υπάρχει η προφορική.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρθηκε στη συνέλευση της Νομικής (απολογισμού του 1975) και επιβεβαιώθηκε από το ηγετικό στέλεχος της ΚΝΕ Αλαβάνο, την Πέμπτη 15 Νοέμβρη, το βράδυ, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στελεχών με πρωτοβουλία των Αλαβάνου - Παρτανού που δήλωσαν ότι εκπροσωπούν επίσημα το ΚΚΕ - ΚΝΕ, και συζητήθηκε το θέμα της διάλυσης της κατάληψης. Στη σύσκεψη αυτή πήραν επίσης μέρος οι Ματζουράνης, Τσαφαράκης, Λαλιώτης, Μαυρογένης, Μιχαλόπουλος και Τσούρας (οι δύο τελευταίοι γνωστά στελέχη της τωρινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ). Ο Ματζουράνης είναι ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, ο Λαλιώτης υφυπουργός Νέας Γενιάς (και πυροσβεστικού σώματος, λόγω προϋπηρεσίας). Βέβαια από προηγούμενα τόσο ο Ματζουράνης όσο κατ ο Τζουμάκας που δεν συμμετείχε επίσημα στην πυροσβεστική προσπάθεια του Πολυτεχνείου είχαν κατορθώσει με επιτυχία το διώξιμο των έγκλειστων στη Νομική. Το ίδιο 'θέλαν να πραγματοποιήσουν και πάλι. Για όσους δεν το έχουν υπόψη τους, ο Τζουμάκας είναι σήμερα βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.

Εδώ βλέπουμε ότι η φοβία για τις μάζες δεν αφορούσε μόνο τον Καραμανλή όπως λέει σε συνέντευξη του στον Κώστα Χαρδαβέλλα ο Ανδρέας Παπανδρέου. Το ίδιο φοβόταν και φοβάται τις μάζες και ο ίδιος. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Τα περί ένοπλου αγώνα κλπ είναι η απαραίτητη δημαγωγική σάλτσα.

Η σύσκεψη αυτή που έγινε γνωστή και στο ΕΑΤ - ΕΣΑ από ομολογίες ορισμένων από τους παραπάνω (ήταν κρατούμενοι) συμφώνησε στην ανάγκη της αποχώρησης, (Διαφώνησε μόνο ο Μαυρογένης που στην Πανσπουδαστική Νο 8 δέχτηκε την συκοφαντική επίθεση ότι ήταν πράχτορας της ΚΥΠ) και προχώρησε στη διαδικασία πραγμάτωσης της. Συγκεκριμένα από τα στελέχη της ΚΝΕ προτάθηκε να ακολουθήσει η μέθοδος που εκκενώθηκε και η Νομική τον Φλεβάρη του 1973. Δηλαδή με πραξικοπηματικό τρόπο να ανοίξουν οι πόρτες και αφού θα έχει προηγηθεί μια ζύμωση περί επέμβασης του στρατού στους φοβισμένους και περί συγκρότησης διαδήλωσης προς τη Βουλή στους αποφασισμένους, θα άρχιζαν να αποχωρούν ορισμένες ομάδες δημιουργώντας ρεύμα και τετελεσμένο γεγονός.

Την Πέμπτη τη νύχτα ο Δ. Μαυρογένης μέλος της εκλεγμένης 5μελούς συντονιστικής επιτροπής της Φυσικομαθηματικής ενημέρωσε τον Σταύρο Λυγερό, αντιπρόσωπο της Φυσικομαθηματικής στη Συντονιστική Επιτροπή, για τη σύσκεψη και τα σχέδια εκκένωσης, με αποτέλεσμα να μπει ανοιχτά στη Συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής το ζήτημα, και να υποχωρήσουν τα μέλη της Αντι-ΕΦΕΕ. ΚΝΕ και οι λοιποί.

Αλλά ξέχωρα απ' αυτά υπάρχει και η έγγραφη ομολογία στην ΚΟΜΕΠ 11/76, όπου δημοσιεύεται η έκθεση της ΚΕ του ΚΚΕ για το Πολυτεχνείο.

Η επιμονή στην αποχώρηση είναι κάτι περισσότερο από εξοργιστική. Όσο για την προφύλαξη των στελεχών του ΚΚΕ, έτσι κι αλλιώς αυτή έγινε το βράδυ της Παρασκευής όπου αρκετοί την «κοπάνισαν» για να συνεχίσουν καλύτερα τον αγώνα από τις κρυψώνες.

Ξαναγυρίζουμε λοιπόν στους προβοκάτορες που είναι γνωστό ότι δεν μπορούν να φτιάξουν ιστορία και αγώνες. Απλώς προσπαθούν να υπονομεύσουν τον αγώνα. Αν τώρα υποθέσουμε ότι οι 350 ήταν προβοκάτορες τότε πραγματικά αφού όπως όλα τα κόμματα ομολόγησαν κατόπιν το Πολυτεχνείο ήταν η αρχή του τέλους της χούντας, τότε μπράβο σ' αυτούς τους προβοκάτορες που χτυπούν το σύστημα!! Μόνο που εμείς δεν ξέρουμε  τέτοιους.

Αλλά μιας και οι προβοκάτορες ήταν τόσοι πολλοί γιατί δεν μπόρεσαν όλοι αυτοί οι υπεύθυνοι να συλλάβουν μερικούς απ' αυτούς και να μας τους δείξουν ή έστω να μας τους ονομάσουν; Τα πράματα όμως δεν είναι έτσι. Γιατί οι προβοκάτορες που μπήκαν αργότερα στο χτίριο ήταν πολύ λίγοι και το χειρότερο για τους υπεύθυνους, ομολόγησαν μόνοι τους μετά τη διχτατορία (Πίμπας) τον ρόλο τους.

Τι γίνεται όμως με τους προβοκάτορες και τους χαφιέδες που βρίσκονταν μέσα στις γραμμές των παρατάξεων αυτών; Μ' αποτέλεσμα να οδηγιούνται πολλοί αγωνιστές στις φυλακές της χούντας. Είναι πολύ εύκολη η λύση του προβοκάτορα και του ύποπτου στοιχείου που κατά κόρο χρησιμοποιεί η αντίδραση και οι αριστεροί. Μ' αυτό τον τρόπο προσπαθούν να εξουδετερώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Γι' αυτούς λοιπόν προβοκάτορες και πράχτορες της ΣΙΑ ήταν αυτοί που αντίθετα με τη συνθηκολόγα θέση τους προχώρησαν τα πράματα μέχρι την κατάληψη. Προβοκάτορες και ύποπτα στοιχεία λοιπόν κι όσοι φώναζαν τα συνθήματα «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΛΑΕ», και «ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΑΫΛΑΝΔΗ» (έτσι μας λένε στην Πανσπουδαστική Νο 8 στην τελευταία σελίδα).

Όμως το παραμύθι των προβοκατόρων έχει και τη συνέχεια του. Αφού διάφορες παρατάξεις θέλησαν να αναλάβουν την ευθύνη του Πολυτεχνείου για τον εαυτό τους, που σημαίνει ότι το δημιούργησαν, όπως λεν αυτές, τότε πως έγινε το Πολυτεχνείο από 350 προβοκάτορες; Και τέλος ποιος από τους δύο το έκανε; Εφόσον το Πολυτεχνείο το δημιούργησαν προβοκάτορες τότε δεν έχουν παρά να το καταγγείλουν όπως έκαναν και τότε.

Οι γνωστές παρατάξεις Αντι-ΕΦΕΕ και Ρήγας Φεραίος αντιτάχθηκαν από την αρχή στην κατάληψη. Όμως δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν την ορμή του κόσμου. Έτσι έγινε η κατάληψη.

Στη συνέχεια βέβαια η διαδικασία υπονόμευσης της κατάληψης δεν έπαψε. Προτάσεις στις συνελεύσεις για αποχώρηση και επίδοση ψηφισμάτων για συνεργασία με την «Επιτροπή για την αποκατάσταση της Δημοκρατικής Νομιμότητος», για κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, για περιορισμό σε καθαρά φοιτητικά αιτήματα. Κι ακόμα λογοκρισία και έλεγχος στα συνθήματα που δεν έκφραζαν τις παρατάξεις. Σβύσιμο των συνθημάτων που δεν ήταν σύμφωνα με τη γραμμή τους ερμηνεύοντας όπως τους άρεσε την απόφαση της συντονιστικής επιτροπής.

Εγκάθετοι των παρατάξεων που έρχονταν ακόμα και από την επαρχία πιάναν κατευθείαν θέση λογοκριτή των διαθέσεων του κόσμου. Στην ΚΟΜΕΠ που προαναφέραμε αναφέρεται ανοιχτά στη σελ. 100: «Τα πόστα της εκδήλωσης κρατούνται βασικά από μέλη της Αντι-ΕΦΕΕ. Περιορίζεται σημαντικά ο ρόλος των αριστεριστών».

Μιας και δεν μπορούσαν να ελέγξουν την κατάσταση όπως τους συνέφαιρε (δουλικά και συμβιβαστικά με τη χούντα) πλαστογραφούσαν υπογραφές της συντονιστικής επιτροπής για να πιάσουν θέσεις κλειδιά (Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Δ. Καραγκουλές φοιτητής τότε της Φ/κής και μέλος τη ΚΝΕ που επιχείρησε με πλαστογραφημένη υπογραφή ενός μέλους της Σ.Ε να ελέγξει το Ραδιοσταθμό, αλλά εντοπίστηκε έγκαιρα και απομονώθηκε. Τώρα ο Καραγκουλές είναι μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ και στις φοιτητικές εκλογές του '79 στη Νομική κατέβηκε με τους τραμπούκους του και με εντολή της Κ.Ε. να «συντρίψουν τους αναρχικούς» δηλ. όσους ήταν αντίθετοι με την ΚΝΕ. (Ο παλιός ρόλος κι ο καινούργιος δεν έχουν διαφορά).

Αλλά ένα ακόμα παράδειγμα θα αναφέρουμε πάνω σ' αυτό το σημείο. Την Παρασκευή 16 Νοέμβρη όταν συνεδρίαζε η Συντονιστική επιτροπή για να αποφασίσει για την Ανακοίνωση που θα διαβαζόταν στους δημοσιογράφους απορρίφθηκε με παρέμβαση του αντιπροσώπου της Φυσικομαθηματικής, φράση που έλεγε «Καλούμε όλα τα αντιδικτατορικά κόμματα και οργανώσεις να συμφωνήσουν σ' ένα κοινό πρόγραμμα που θα αποκαθιστά τη λαϊκή κυριαρχία και την Εθνική Ανεξαρτησία».

Να τώρα τι γράφει η ΚΕ του ΚΚΕ στην Κομμουνιστική Επιθεώρηση (ΚΟΜΕΠ) που προαναφέραμε:
«Στην πρώτη συνεδρίαση (της Εκλεγμένης Συντονιστικής Επιτροπής) το μεσημέρι της Παρασκευής, μετά από θυελλώδεις συζητήσεις και διαπληχτισμούς η Συντ. Επιτροπή καταλήγει στην πασίγνωστη πια ανακοίνωση που καθόρισε τον χαραχτήρα της εκδήλωσης σαν αντιφασιστικής - αντιϊμπεριαλιστικής εκδήλωσης. Υπήρξε ιδιαίτερα σοβαρή διάσταση για την τελευταία παράγραφο της, κυρίως από αντίθεση των αριστεριστών. Αντιπροσωπεία της Γραμματείας διάβασε το κείμενο της στους δημοσιογράφους, χωρίς την παράγραφο αυτή».

Να όμως τι έγινε στη συνέχεια με τα πόστα πούχαν πιάσει. «Τελικά στον πομπό ύστερα από συμφωνία των μελών της Αντι-ΕΦΕΕ και του Ρήγα, το κείμενο διαβάστηκε μαζί μ' αυτή την παράγραφο...». (ΚΟΜΕΠ 11 176). Θέλει μήπως κανείς μεγαλύτερη απόδειξη απ' αυτή την πλήρη ομολογία;

Πλάι σ' αυτά ο κόσμος προχωρούσε σε ριζικές προτάσεις. Το σύνθημα «ΛΑΕ 'Η ΤΩΡΑ Ή ΠΟΤΕ», έδειχνε την άμεση επέμβαση και διάθεση του κόσμου για την ανατροπή του καθεστώτος. Μετά την κατάληψη οι πρωτοβουλίες και η οργάνωση της κατάληψης προχωρούσαν με τέτοιο ρυθμό που απ' τη μια κάλυπταν τις ανάγκες κι απ. την άλλη κανένας δεν μπορούσε να ελέγξει και να καθοδηγήσει αυτές τις επιτροπές και τις πρωτοβουλίες.

Γιατί δημιουργούνται παντού και για κάθε ζήτημα επιτροπές. Η πρώτη μέρα της κατάληψης ήταν κύρια φοιτητική και σπουδαστική. Όμως τις επόμενες δύο μέρες το κατέβασμα πλήθους λαού στους δρόμους ξεπερνάει κάθε πρόβλεψη και φαντασία.

Μέσα στο Πολυτεχνείο συνεδριάζει η Εργατική Συνέλευση. Όμως ανάμεσα στους εργάτες και τη Συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών δεν υπάρχει συμφωνία. Οι φοιτητές λογόκριναν τις προκηρύξεις της εργατικής συνέλευσης ή δεν τις τύπωναν καθόλου όπως έγινε με τις δύο πρώτες διακηρύξεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να οξύνεται η αντίθεση που πολλές φορές έφτασε σε σημεία πραγματικής ρήξης.

Κι αν αυτό τελικά δεν έγινε οφείλεται στη διαλαχτικότητα ορισμένων εργατών που έπεισαν τους υπόλοιπους ότι δεν θα ωφελούσε να προχωρήσουν την οξύτητα σε ρήξη. Κι αυτό για χάρη της ενότητας στον αγώνα. Μέσα στο Πολυτεχνείο, οι ανάγκες καλύπτονται από ένα ακούραστο κόσμο που τρέχει παντού, πλαισιώνει ή φτιάχνει επιτροπές, γράφει συνθήματα, συζητά όλη τη μέρα για διάφορα προβλήματα, κρίνει, κατακρίνει, αγωνίζεται. Τη νύχτα τρέχει στις συνελεύσεις και πρωί-πρωί πάλι στα κάγκελα ή στους δρόμους. Χαραχτηριστικό παράδειγμα της πρωτοβουλίας του κόσμου και πιο συγκεκριμένα των εργατών είναι το γεγονός ότι η τελευταία εργατική συνέλευση αποφασίστηκε για το ποια ώρα θα γίνει και ένα σημαντικό μέρος της συγκεντρώθηκε από μερικούς εργάτες που αντιμετώπισαν την ανάγκη και το διάδωσαν στόμα με στόμα. Το αποτέλεσμα ήταν στις 7 το βράδυ να γίνει η συνέλευση. Εκείνες τις μέρες ο φόβος είχε ξεχαστεί, από νεαρά παιδιά των 12 χρόνων μέχρι τους μεγάλους. Κανείς δεν υπολογίζει τις οργανωμένες δυνάμεις της κρατικής βίας. Σ' αυτό τον αγώνα δεν υπάρχουν κόμματα και παρατάξεις. Υπάρχει ένας λαός που αγωνίζεται παρόλες τις διαφορές που υπάρχουν στις απόψεις. Κανένα κόμμα δεν μπορεί να διεκδικήσει την καθοδήγηση αυτού του αγώνα γιατί ήταν ΑΥΤΟΝΟΜΟΣ τόσο στα συνθήματα όσο και στις πράξεις (καταστροφές τραπεζών, επιθέσεις σε δημόσια χτίρια κλπ.).

Κοινή ομολογία όλων είναι το απαραταξιακό του αγώνα, κι όλοι προσπαθούν να τον εκμεταλλευτούν. Χαραχτηριστικό παράδειγμα το ΚΚΕ.

Ενώ στο φύλλο 8 της Πανσπουδαστικής αναγνωρίζεται ότι ο αγώνας του Πολυτεχνείου ήταν αυθόρμητος, στο Ριζοσπάστη της 24-11.74 στο άρθρο ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ γράφει: «Η μαζική λαϊκή εξέγερση του περασμένου Νοέμβρη δεν ήταν ένα τυχαίο και συμπτωματικό γεγονός, ένα αυθόρμητο ξέσπασμα».

Και παρακάτω: «Το φοιτητικό κίνημα, που ξεκίνησε σαν διεκδίκηση καθαρά σπουδαστικών αιτημάτων, πήρε γρήγορα αντιδικτατορικό, αντιϊμπεριαλιστικό και κοινωνικό χαραχτήρα χάρη στη δραστήρια συμμετοχή της ΚΝΕ στις γραμμές του». Προφανώς εννοεί το σαμποτάρισμα σ' όλα τα μέτωπα, που έχουμε ήδη προαναφέρει. Γιατί κύρια σαν τέτοια μπορεί να χαραχτηριστεί η «δραστήρια συμμετοχή». Με αποκορύφωμα βέβαια την Πανσπουδαστική Νο 8 όπου η προβοκατορολογία και η συκοφαντία ξεπερνάει κάθε όριο. Συγκεκριμένα μάλιστα για την καταγγελία ενάντια στο συνδικαλιστή Διονύση Μαυρογένη, μετά από τη γενική κατακραυγή του φοιτητικού κόσμου και παρόλες τις αποκαλύψεις και τα συντριπτικά επιχειρήματα σε βάρος της, η ΚΝΕ προσπάθησε να θαφτεί το ζήτημα, χωρίς φυσικά ούτε να τολμήσει να δημοσιεύσει την ανοιχτή επιστολή του συνδικαλιστή, στον τύπο της. Στελέχη της ΚΝΕ μάλιστα δήλωσαν ότι επιμένουν στην καταγγελία τους και στο μέλλον θα μαζέψουν τα απαραίτητα αποδειχτικά στοιχεία!!

Βέβαια εδώ δεν μπορούμε να ρίξουμε τις ευθύνες σε άτομα μιας και η καταγγελία στο Μαυρογένη ανακοινώθηκε και από το Ραδιοσταθμό του ΚΚΕ "Φωνή της Αλήθειας" και μάλιστα 2 φορές.

Η μαζική συμμετοχή του κόσμου στις διαδηλώσεις της Παρασκευής και του Σάββατου, (300.000 περίπου), οι συγκρούσεις με την αστυνομία και τα τανκς είναι κάτι που δύσκολα συναντά κανείς στην Ελλάδα.

Από την Πέμπτη και μετά, τα γεγονότα δεν μπορούν να θεωρηθούν καν σαν φοιτητικά. Το κατέβασμα πλήθους κόσμου στους δρόμους, το κατέβασμα των εργατών και των οικοδόμων, τα μηνύματα συμπαράστασης από διάφορους χώρους, η πλατιά υποστήριξη του κόσμου στους αγωνιζόμενους, το ότι χτυπούσαν ασταμάτητα οι καμπάνες στις εκκλησίες των συνοικιών, ο ερχομός των αγροτών από τα Μέγαρα όπου γινόταν αγώνας ενάντια στις απαλλοτριώσεις της γης τους από τη χούντα, οι εργατικές συνελεύσεις, δείχνουν ότι η κινητοποίηση αγκάλιαζε όλο το λαό.

Ό,τι γινόταν, γινόταν με την ενεργητική συμμετοχή του λαού. Κι ακόμα τα πολλά συνθήματα με τις διάφορες αποχρώσεις από το «ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ» μέχρι και τα συνθήματα «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΛΑΕ», «ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΑΫΛΑΝΔΗ», «ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ», «ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ», «ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ» δείχνουν ότι κανένας κομματικός ή πολιτικός παράγοντας και πολιτικάντης δεν έχει δικαίωμα να καρπωθεί αυτό που ανήκει στο λαό.

Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να χαραχτηρίζει σαν προβοκατόρικα και ύποπτα τα συνθήματα «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΛΑΕ» και «ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΑΫΛΑΝΑΗ» και τα παρόμοια. Γιατί μ' αυτά τα συνθήματα το απόγευμα της Τετάρτης 14 Νοέμβρη ο κόσμος πήρε θάρρος, μαζεύτηκε σαν μια συμπαγής μάζα έπαψε να κυριαρχείται από το φόβο που προσπαθούσαν να του επιβάλουν οι ισχυροί.

Μ' αυτά τα συνθήματα φτάσαμε στη μεγαλειώδικη εξέγερση. Σ' αυτό το αυθόρμητο ξέσπασμα που κατατρόμαξε την άρχουσα τάξη. Σ' αυτόν τον αγώνα που δεν αναγνώριζε καμιά γραμμή καθοδήγησης, που ήταν αυθόρμητος κι ανοργάνωτος κι όμως οργανωνόταν επί τόπου για να καλύψει τις ανάγκες του.

Όσο κι αν προσπαθήθηκε να παρουσιαστεί σαν έργο ορισμένων φοιτητικών παρατάξεων ή κομμάτων, ή σκέτα των φοιτητών, των «παιδιών», όσο κι αν προσπάθησαν να σβήσουν από τους τοίχους τα συνθήματα που δεν συμφωνούσαν με τις παρατάξεις τους, η αλήθεια ξεπηδάει από τη συνέντευξη των φοιτητών στον ανταποκριτή του σταθμού της Κολωνίας όπου δηλώνουν ότι υπάρχουν όλες οι ιδεολογικές απόψεις από συντηρητικούς μέχρι και αναρχικούς. 

Είναι ένα ακόμα αποκαλυπτικό στοιχείο για το ακομματικό-πολιτικό και αυθόρμητο χαραχτήρα μέσα στο χτίριο. Φυσικά δεν χωράει καν συζήτηση για τον έξω από το Πολυτεχνείο χώρο που έπαιξε ιδιαίτερα την Παρασκευή και το Σάββατο τον κυρίαρχο ρόλο όχι μόνο στις συγκρούσεις αλλά και στο αυθόρμητο προχώρημα σε επαναστατική πράξη των μέχρι τότε συμβιβασμένων συνθημάτων των καθοδηγημένων προηγούμενα εκδηλώσεων από τις φοιτητικές παρατάξεις. Το ότι όμως δεν ελεγχόταν από τις παρατάξεις από τα συνθήματα μέχρι και τις συγκρούσεις ήταν κάτι που δεν το ανέχτηκαν. Γι' αυτό και έριξαν τόση λάσπη που μ' αυτή θα μπορούσες να ξαναχτίσεις την Ελλάδα από την αρχή. Οι συγκρούσεις με την αστυνομία το βράδυ της Παρασκευής 16 Νοέμβρη και το Σάββατο, δείχνουν τον ανατρεπτικό χαραχτήρα της εξέγερσης. Οι καταλήψεις των δημόσιων χτιρίων, οι επιθέσεις σε Τράπεζες και στην αστυνομία πόλεων δεν ήταν έργα προβοκατόρων. Ήταν ο αγώνας ενός λαού που αψηφά την τυραννία και ζητά τη κοινωνική του απελευθέρωση. Τα οδοφράγματα που στην αρχή τα χαραχτήρισαν σαν έργο προβοκατόρων στη συνέχεια τα δέχτηκαν γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Όταν όμως στα μεταπολιτευτικά χρόνια ο λαός στήνει οδοφράγματα και ανάβει φωτιές, τότε γίνεται προβοκάτορας και «ύποπτο» στοιχείο, γίνεται εχθρός τους γιατί πολεμάει το σύστημα τους, το σύστημα της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Γιατί πολεμάει τη βία των αφεντικών και του κράτους.

Η ορμή του κόσμου και η αντιμετώπιση της βία των δυνάμεων καταστολής, ήταν κάτι το ασύγκριτο. Έφτανε να υπερφαλαγγίζει τις σιδερόφραχτες φάλαγγες των αστυνομικών. Έφτανε να αψηφά τον θάνατο ξεπερνούσε; κάθε συμβιβασμό και έβαζε τους στόχους του ανυποχώρητου λαϊκού αγώνα μέχρι την τελική νίκη. Δεν είναι λοιπόν ανεξήγητο το γεγονός, γιατί κατάληξε στις μέρες μας το Πολυτεχνείο να γιορτάζεται σαν Εθνική Εορτή με όλες τις διαστρεβλώσεις που το πραγματοποίησαν; «Χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις, καλύτερα να το φιλήσεις», λέει μια παροιμία. Κι αυτό κάνουν. Προσπαθούν φιλώντας το χέρι να του αλλάξουν το χρώμα. Και μέχρι ένα σημαντικό βαθμό το πέτυχαν. Και φτάνεις στις μέρες μας να βλέπεις θρήνους και μοιρολόγια για ανθρώπους που διάλεξαν έναν αγώνα όπου το κλάμα μπορεί να προέρχεται μόνο από τα δακρυγόνα. Κι έδωσαν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν σ' αυτό τον αγώνα, τη ζωή τους.

Λουλούδια και πανηγύρια, σουβλάκια και τυρόπιτες, φανταχτερά λόγια και υποχωρήσεις. Αυτά είναι που προσπαθούν να παρουσιάσουν σαν κληρονομιά του Πολυτεχνείου οι συμβιβασμένοι, οι υποτελείς στο σύστημα: οι συκοφάντες. Όλοι όσοι μ' ένα όνομα λέγονται υποστηριχτές του συστήματος.

Εκεί που οι εξεγερμένοι στο Πολυτεχνείο έδειξαν ανυποχώρητοι, αυτοί υποχωρούν στην πρώτη απειλή της αστυνομίας. Χρησιμοποιούν τον αγώνα για διαπραγματεύσεις και εκλογικά κέρδη. Και κατάντησαν την επέτειο τέτοια που να ντρέπεσαι να πλησιάσεις. Όσο για το ότι αναφερθήκαμε ονομαστικά σε ορισμένες παρατάξεις είναι γιατί αυτές έκαναν το παν για να αλλάξουν την πραγματικότητα. Τα στοιχεία μιλούν μόνα τους. Δεν αναφερόμαστε βέβαια στα μέλη και τους οπαδούς τους που έδρασαν έξω από κάθε «γραμμή». Γιατί οι καταστάσεις επέβαλλαν μια τέτοια θετική στάση απ' αυτούς. Δεν μιλάμε γι αυτούς που ενώ έγραφαν στους εξωτερικούς τοίχους του Πολυτεχνείου «ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΚΕ» και «ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΑ» πάλευαν και πέθαιναν κόντρα στη θέληση αυτού του κόμματος. Και γι αυτό σαν αμοιβή τους το κόμμα τους ονόμασε προβοκάτορες. Τα γεγονότα είναι μάρτυρες που δεν λένε ψέματα.

Όλη τη μέρα γίνεται έλεγχος στις ταυτότητες αυτών που μπαίνουν μέχρι το απόγευμα όπου η μαζική είσοδος κόσμου στο χτίριο κάνει αδύνατο ένα τέτοιο έλεγχο. Γίνεται προσπάθεια ελέγχου των συνθημάτων χωρίς επιτυχία. Μέσα στο Πολυτεχνείο λειτουργεί η υπηρεσία τύπου και ραδιοφώνου που συντάσσει και μεταδίδει τα δελτία των ανακοινώσεων. 

Η υπηρεσία συσιτίου, που φροντίζει για την καθημερινή παρασκευή φαγητού, το σερβίρισμα και την προμήθεια των απαραίτητων τροφίμων. Η υπηρεσία Νοσοκομείου που παρέχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η υπηρεσία του υπνωτηρίου που φροντίζει για την ανάπαυση των κλεισμένων στο χτίριο. Η υπηρεσία καθαριότητος που φροντίζει για την καθαριότητα σ' όλο το χτίριο. Η υπηρεσία Τάξεως που έχει την ευθύνη για τον έλεγχο της καταστάσεως εντός του Πολυτεχνείου, για την αλλαγή φρουρών στις πύλες και τα επίκαιρα σημεία των κτιρίων. Όλες οι υπηρεσίες υπάγονται σε μια Γραμματεία που ασχολείται με τρέχοντα θέματα. Κανένας δεν πληρώνει για ό,τι καταναλώνει στο εστιατόριο ή στις καντίνες. Γύρω στα μεσάνυχτα παραμένουν μέσα στο χτίριο γύρω στις 4-000 κόσμου και απ' έξω διάφορες ομάδες που διαδηλώνουν.

Αυριο η συνεχεια

πηγη