Μάχη της Αμφιλοχίας...

Η φωτογραφία είναι από την Μάχη της Αμφιλοχίας. Μια από τις ηρωικές και νικηφόρες που έδωσε ο ΕΛΑΣ εναντίον των Γερμανών κατακτητών που είχαν παραβιάσει τα σύνορα της χώρας μας.

Εκεί όπου, με βάση σύγχρονες θεωρίες στην... χώρα μας, Έλληνες εργάτες και από άλλα λαϊκά στρώματα εξολόθρευσαν Γερμανούς εργάτες,

ταξικά αδέρφια τους, που φορούσαν την στολή των εισβολέων, με απώλειες και από την Ελληνική πλευρά
Στην μάχη της Αμφιλοχίας συμμετείχε,ως μόνιμος αντάρτης του 24ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, ο 97χρονος σήμερα Χρήστος Γ. Γκόντζος, εκπαιδευτικός-δάσκαλος μετέπειτα στο επάγγελμα
Από ένα ακόμη βιβλίο του που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες με τίτλο "Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ", ένα απόσπασμα που αναφέρεται στην έναρξη της επίθεσης του ΕΛΑΣ, στο Μοναστηράκι και την Αμφιλοχία
,{..}Στις 12 Ιουλίου 1944 και στις 12 η ώρα το βράδυ άρχισε η επίθεση σ’ όλο τον χώρο του χωριού που υπήρχαν οι φρουροί των Γερμανών. Η μάχη ήταν σκληρή, καταιγιστικά πυρά, χειροβομβίδες και φωτοβολίδες αυλάκωναν τον ουρανό. Την ίδια ώρα ακριβώς άρχισε και η επίθεση στην Αμφιλοχία. Οι αντάρτες εξουδετέρωσαν ορισμένα φυλάκια, συγκεντρώνουν λάφυρα, τρόφιμα και πυρομαχικά, κατέλαβαν τον σταύλο και πήραν πέντε μεγαλόσωμα άλογα και τα μετέφεραν στο Σ.Δ του συν/τος. Στις συμπλοκές αυτές σκοτώθηκε ο Μηνάς Ζαχαριάς από το Τσαγκάρι Σουλίου του αποσπάσματος Κιάμου και την ίδια ώρα τραυματίζεται στο μηρό, ο αδερφός του Αρσένης Ζαχαριάς, με διαμπερές τραύμα και μεταφέρεται στο Σ.Δ.
Ο Κώστας Νούτσος με τον λόχο του πλησίασε το φρουραρχείο και άρχισε φοβερή μάχη. Το κάστρο-σπίτι περιμαντρωμένο και με αυλόπορτα
μπροστά στον δρόμο δέχεται πυρά από παντού. Πέρασε μια ώρα και οι Γερμανοί αμύνονται με τα σύγχρονα όπλα λυσσασμένα. Διαπίστωσαν ότι οι επιτιθέμενοι δεν έχουν πάντζερ αντιαρματικά και ούτε άφθονα πυρομαχικά. Αναγκαστικά μια λύση υπήρχε. Η διαταγή δόθηκε: Να πυρποληθεί το σπίτι. Για να γίνει αυτό έπρεπε να φθάσουμε στην αυλόπορτα. Τη μεγάλη αυτή δύσκολη απόφαση ανέλαβε να την εκτελέσει ο Παναγιώτης Σ. Μέτος από τα Λέλοβα. Όλα τα τμήματα ταυτόχρονα άρχισαν ασταμάτητα να πυροβολούν όλες τις πολεμίστρες-παράθυρα. Βουίζει ο τόπος, σειέται από τα κροτάλισμα των πολυβόλων. Δύο αντάρτες κρατούν δύο μπιτόνια με βενζίνη και ο Πάνο Μέτος βρίσκεται στο μέσο του δρόμου όταν μια φωτοβολίδα ισχυρής λάμψης διάρκειας έλαμψε ο τόπος, μια σφαίρα εκρηκτική χτύπησε το παλικάρι στην καρδιά ακριβώς και έπεσε νεκρός.
Έγινε σκληρή μάχη για να πάρουμε το άψυχο σώμα, το κατορθώναμε και μεταφέρθηκε στον σταθμό- διοίκηση (Σ.Δ). Ο Χρήστος Καινούργιος ανέθεσε σε εμένα και τον Σπύρο Σιώρο να τον βάλουμε σ’ ένα άλογο, λάφυρο γερμανικό, και να τον πάμε στο Βούστρι. φτάσαμε και τον τοποθετήσαμε
στην εκκλησία Άγιος Νικόλαος. Ήρθε ο παπάς του χωριού και έκανε ό,τι η παράδοση ορίζει. Το πρωί έγινε η κηδεία. Μαυροφόρες γυναίκες από το Βούστρι και δικές μας από το Ζάλογγο με τα μοιρολόγια τους δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα πατριωτική και ακουγόταν αναθέματα κατά των Γερμανών. Τον επικήδειο είπε ο Αραχναίος και ο Χρήστος Καινούργιος. {..}

Γιώργος Γκόντζος