Είμαστε εκείνοι που χαμηλώνουμε τον πήχη κάθε κουβέντας με μια μόνο φράση
και ξεσπάμε στα γέλια με κάτι παντελώς κουφό και «γκάου μπίου». Είμαστε το πλαστικό φρούτο στο μπολ της κουζίνας, που λίγοι αντιλαμβάνονται τη διακοσμητική χροιά του. Είμαστε η τρολ κάλτσα που τρυπάει την ώρα που γδύνεσαι για σεξ. Είμαστε οι λεκτικές μπάμιες δίπλα απ’ την μπριζόλα σου. Είμαστε κάτι άκυρο, αλλά συνάμα τόσο χρήσιμο για να σπάει η ποιοτική ρουτίνα. Καταλαβαίνουμε και μόνοι μας τη δυσκολία των γύρω να αντιληφθούν πως οι ατάκες που πετάμε είναι όντως αστείες για εμάς, αλλά στο δια ταύτα, δε θα κάτσουμε να σκάσουμε κιόλας. Έχουμε ηλίθιο –κατά τον κόσμο– χιούμορ κι είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Καραδοκούμε πίσω από πεπατημένες και τελευταία στιγμή, αλλάζουμε πλεύση κι οδεύουμε στην ανυποψίαστη εξέλιξη της ιστορίας, δίχως να σκεφτούμε και να αναλύσουμε το ενδεχόμενο punch-line. Όσο πιο κουλή η κατακλείδα, τόσο το καλύτερο.
Βέβαια, δεν έπεται πως γελάμε αποκλειστικά με σαχλαμάρες. Θα εκτιμήσουμε κι ένα πιο εκλεπτυσμένο αστειάκι, απλά αν μας πιάσει η μαλακία, ξεχειλώνουμε τα πάντα και δίνουμε νέα έννοια στη λέξη «χαζομάρα». Δεν είμαστε ανόητοι, ούτε βλαμμένοι. Ανήκουμε σε μια ελίτ ανθρώπων που αρέσκεται σε ασυνάρτητους εγκεφαλικά αστεϊσμούς, που ο μέσος όρος κρίνει ως ανεπιτυχείς. Σκασίλα μας μεγάλη, όμως. Εσύ μπορεί να θεωρείς κρυάδες αυτά που λέμε, εμείς όμως χασκογελάμε και τα βρίσκουμε εξαιρετικά κι ενίοτε κι έξυπνα.
Εάν δε, βρούμε σύμμαχο σε όλο αυτό, τότε χαχανίζουμε ώρες με τις αηδίες μας, αδιαφορώντας για τα όποια βλέμματα και τις επικρίσεις της υπόλοιπης παρέας. Βασικά, ακόμη και μόνοι, αντιμέτωποι με το πιο μεστό χιουμοράκι των άλλων, δεν έχουμε πρόβλημα. Θα πετάξουμε σε ανύποπτο χρόνο την κοτσάνα μας και θα ευθυμήσουμε όπως μονάχα εμείς ξέρουμε, παροτρύνοντας τους άλλους να σκάσουν κι αυτοί λίγο το χειλάκι, έστω κι αν ξέρουμε apriori πως τη δεδομένη στιγμή μας θεωρούν ολίγον τι χαζοβιόληδες.
Αντισυμβατικοί εκ φύσεως, χάχες εκ πεποιθήσεως, ασπαζόμαστε το ηλίθιο χιούμορ και το ανάγουμε σε πεμπτουσία καλοπέρασης. Γουστάρουμε κουλαμάρες κι ανέκδοτα που στο άκουσμά τους, εσύ μορφάζεις αρνητικά. Μπορούμε να πιαστούμε από μια τόση δα λεπτομέρεια και να την εξελίξουμε σε βαθμό κορεσμού κι ακόμη παραπέρα. Θα μας πιάσει νευρικό γέλιο με ένα μονάχα σχόλιο κι ενδεχομένως να σκουντήξουμε και το διπλανό κι ας μη συμμερίζεται το αστείο της υπόθεσης.
Από κάποιο σημείο και μετά, κυκλοφορούμε σε μικρές αγέλες, έχοντας μυήσει τους φίλους στον αντισυμβατικό και σαχλό κόσμο μας κι ενίοτε λυπόμαστε τον όποιον ξέμπαρκο τύχει κι είναι μαζί, διότι όσο εμείς λιώνουμε στα γέλια, εκείνος απλά χαμογελάει συγκαταβατικά. Ας πρόσεχε πού έμπλεκε! Το πολύ-πολύ, ύστερα από μερικές ώρες συνύπαρξης, να μπει κι αυτός στο ανάλογο μοτίβο και να σταματήσει να κοιτάει σαν χάνος. Θα τον χαλάσουμε κι αυτόν και πολύ θα το χαρούμε.
Από όποια πλευρά και να το πάρεις, το γέλιο κάνει καλό. Απλά εμείς επιλέγουμε να γελάμε και με εκείνα τα «χαζά» που κάποιοι απορρίπτουν. Εάν αυτό μας κάνει υποδεέστερους, ας είναι. Καλύτερα μιας ώρας ηλίθιο χιούμορ της στιγμής, παρά σαράντα χρόνια ιντελεκτουέλ και σοβαροφανείς.
Στέφανου Στεφανόπουλου: Πωλίνα Πανέρη
pillowfights.gr
μονταζ teo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου