5


Translate

27 Νοε 2020

Η χώρα μου.... Του Τέλλου Φίλη

Η χώρα μου
Η χώρα μου κυκλοφορεί αξύριστη με άσπρα μαλλιά γερασμένη και ολομόναχη στους δρόμους της πόλης. 
Δεν έχει δύναμη ούτε να ζητιανέψει πια. 
Ανοίγει τους κάδους τρώει ότι τρώγεται, στα δημόσια ουρητήρια πίνει νερό 
και πλένει τις μασχάλες της. 
Η χώρα μου ξεχνιέται στους δέκτες των τηλεοράσεων πιστεύοντας ότι μιλούν γι' αυτήν, μετά γυρίζει το κεφάλι, βλέπει τα άδεια ταξί στις πιάτσες, καταλαβαίνει. 
Τα ρούχα της είναι παλιά, μα καθαρά, κάθε μέρα μαντάρει μια τρυπά ως το βράδυ έχει ανοίξει άλλη. 
Περπατάει με βήματα αργά, φοβάται τις διαβάσεις, τις υπερβάσεις, το αύριο που κρύβει ο απέναντι δρόμος. 
Προσπαθεί να μη σκέφτεται και κυρίως να μην ονειρεύεται. 
Σε ουρές υποσχέσεων καταναλώνει τις μέρες της, σε ομαδικές ερωτικές αναζητήσεις απελπισίας τις νύχτες της. 
Έπαψε να ανάβει κεριά στα ξωκλήσια, να πιστεύει, να σταυροκοπιέται, έχει κίτρινα μάτια θυμού κι αναισθησίας για ότι είναι πέρα από τα δικά της όρια. 
Τα παιδιά..
Του Τέλλου Φίλη 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου