Δολοφονήθηκε στη νεκρή ζώνη με τον άγριο ξυλοδαρμό του από την κατοχική πλευρά – 25 χρόνια από τη δολοφονία του – Κανένας δεν ξεχνά.

Ο Τάσος Ισαάκ γεννήθηκε το 1972 και είχε καταγωγή από το Παραλίμνι. Ελληνοκύπριος νεαρός ο οποίος συμμετείχε στην αντικατοχική πορεία στις 11 Αυγούστου το 1996,
όπου στη περιοχή της νεκρής ζώνης στη Δερύνεια, δέχθηκε άγριο ξυλοδαρμό με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του σε ηλικία μόλις 24 χρόνων.

 Γράφει: Μαρία Χαραλάμπους
Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών

Η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών (ΚΟΜ), η οποία άρχισε τη δράση της από το 1970 και ιδρύθηκε και επίσημα το 1978, λόγω του ότι τα μέλη της αυξάνονταν σταδιακά, στις αρχές του 1996 ανακοινώνει την απόφαση της για μεγαλειώδη αντικατοχική πορεία από το Βερολίνο προς την Κερύνεια, με σύνθημά τους «Απελευθέρωση η μόνη λύση».

Το σύνθημα που χρησιμοποιήθηκε, έτσι ώστε να κεντρίσει το ενδιαφέρον των άλλων ευρωπαίων μοτοσικλετιστών, ήταν: «Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα-ζήσε ελεύθερα-οδήγησε ελεύθερα». Γι’ αυτό και η επιλογή του Βερολίνου ως αφετηρία αυτής της πορείας, αφού ήταν πρώην διχοτομημένο.

Παρά τις δυσκολίες για την πραγματοποίηση αυτού του έργου χρειάστηκε η βοήθεια της εκκλησίας της Κύπρου, διαφόρων άλλων χορηγών αλλά και του ίδιου του λαού, οι οποίοι αγοράζοντας κουπόνια, ενίσχυσαν και οργάνωσαν  την πορεία «Βερολίνο-Κερύνεια 2-11 Αυγούστου 1996».

Τον Ιούνιο είχε εξασφαλιστεί η συμμετοχή μοτοσικλετιστών από 12 ευρωπαϊκές χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Επίσης μεγάλη έκπληξη έφερε το γεγονός ότι στην Κύπρο οι δηλώσεις συμμετοχής έφτασαν μέχρι τις 7.000. 

Η αντικατοχική πορεία Βερολίνο- Κερύνεια

Έτσι στις 2 Αυγούστου 1996 ξεκινά η πορεία από το Βερολίνο με συμμετοχές μοτοσικλετιστών από διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες (200 περίπου μοτοσικλετιστές), οι οποίοι ήρθαν αντιμέτωποι με αρκετά προβλήματα κατά τη διαδρομή τους.

Προσπάθειες ματαίωσης της πορείας

Κατά τη διάρκεια της πορείας, και όταν οι μοτοσικλετιστές είχαν ήδη φτάσει στον Πειραιά, η κυπριακή κυβέρνηση και ο κυπριακός τύπος ασκούν πίεση στην ΚΟΜ να ματαιώσει την πορεία με το πρόσχημα ότι κινδυνολογούσαν ανεύθυνα για «βέβαιη προέλαση των Τούρκων» προβάλλοντας τις απειλές του Ντενκτάς πως θα πυροβολείτε όποιος μοτοσικλετιστής παραβιάσει τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός (την λεγόμενη «Πράσινη Γραμμή»), πως μέλη της οργάνωσης «Γκρίζοι Λύκοι» ετοιμάζουν αντιπορεία και «εκπλήξεις για τους μοτοσικλετιστές».

Παρά τις προειδοποιήσεις, στις 10 Αυγούστου πλήθος κόσμου πήγε να υποδεχτεί τους μοτοσικλετιστές όταν είχαν ήδη φτάσει στο νησί, από το λιμάνι Λεμεσού ως την Κοφίνου.

Η πορεία της 11ης Αυγούστου θα διαδραματιζόταν με τον εξής τρόπο:

Οι μοτοσυκλετιστές κάθε επαρχίας της Κύπρου θα συγκεντρώνονταν στο στάδιο κάθε πόλης (Λάρνακας, Λεμεσού, Λευκωσίας, Πάφου).

Από εκεί θα συγκεντρώνονταν όλοι μαζί στη Δερύνεια, κοντά στην κατεχόμενη Αμμόχωστο και ακολουθώντας το δρόμο κατά μήκος της γραμμής αντιπαράταξης, θα επιχειρούσαν να περάσουν στα κατεχόμενα με προορισμό, ει δυνατόν, την Κερύνεια, ως μια συμβολική και ειρηνική κίνηση απελευθέρωσης.

Ένα από τα σπάνια βίντεο της 11ης Αυγούστου:

.
Η κυπριακή κυβέρνηση
Οι διαδηλωτές ζήτησαν να μην τους εμποδίσει η Κυπριακή αστυνομία ή τα Ηνωμένα Έθνη στην πραγμάτωση του έργου τους, έτσι ώστε να μην φανεί ότι δεν υπάρχει ελευθερία στην διακίνηση.
Η κυβέρνηση προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αποτρέψει την αντικατοχική πορεία, χωρίς όμως να την απαγορεύσει αφού έβλεπε ότι ο κόσμος την στήριζε.
Το Κυπριακό κράτος έφτασε μέχρι την σύλληψη μελών της ΚΟΜ (20 άτομα), με την κατηγορία της κατοχής εκρηκτικών υλών. Οι κατηγορίες αποδείχθηκαν αβάσιμες και οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι, όμως ο στόχος που ήταν η δημιουργία κλίματος ανασφάλειας και τρομοκρατίας επιτεύχθηκε.
Ο Κληρίδης έδειξε όλες τις περιπτώσεις της κατάληξης αυτής της πορείας. Αρχικά οι Τούρκοι θα κατελάμβαναν τη λεγόμενη νεκρή ζώνη που σήμερα ελέγχεται από τις δυνάμεις του Ο.Η.Ε.
Δεύτερον η Εθνική Φρουρά δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τυχόν προέλαση του τουρκικού στρατού.
Τελευταίο ο Ντενκτάς θα προκαλέσει επεισόδια στη νεκρή ζώνη, εάν φυσικά αυτή παραβιαστεί, μεταξύ διαδηλωτών και δικών του «πολιτών» για να αμαυρώσει την καλή εικόνα που είχε δημιουργήσει η πορεία μέχρι εκείνη τη στιγμή.

.
Ο πρόεδρος της ΚΟΜ, Γιώργος Χατζηκώστας, δεν άντεξε άλλο το βάρος της ευθύνης, της αφόρητης ψυχολογικής πίεσης και της σωματικής εξάντλησης.
Συντριμμένος, μπροστά στο πλήθος των ήδη συγκεντρωμένων χιλιάδων μοτοσικλετιστών στο Λευκόθεο στάδιο της Λευκωσίας, στις 11.00 το πρωί της Κυριακής 11 Αυγούστου, ανήγγειλε την ματαίωση της πορείας και ύστερα ξέσπασε σε κλάματα. Ο αγώνας ενός χρόνου έγινε συντρίμμια μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Πραγματοποίηση της πορείας
Έτσι οι Κύπριοι μοτοσικλετιστές ξεκινούν μόνοι τους και ανοργάνωτοι, οργισμένοι από την ηγεσία και την απόφαση της. Οι μοτοσικλετιστές που ξεκίνησαν από το Βερολίνο, άλλες χώρες της Ευρώπης και Ελλαδίτες μένουν στο Λευκόθεο.
Στις 19:00 το απόγευμα οι μοτοσικλετιστές της πορείας, φτάνουν στο οδόφραγμα του «Λήδρα Πάλας» και μια αντιπροσωπεία ζητά από τις κατοχικές αρχές να επιτραπεί στην πορεία να συνεχίσει.
Οι κατοχικές αρχές ζητούν ως προϋπόθεση για κάτι τέτοιο την αναγνώριση νόμιμης υπόστασης στο ψευδοκράτος του Ντενκτάς και τους υποβάλουν τα σχετικά έγγραφα. Η αντιπροσωπεία της πορείας αρνείται, δείχνοντας έμπρακτα την μη αναγνώριση της ύπαρξης του ψευδοκράτους και των «συνόρων» του.
Οι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους Τούρκους στρατιώτες και τους τουρκοκύπριους αστυνομικούς με εξάρτηση διάλυσης διαδηλωτών. Αρχίζει πετροπόλεμος ενώ οι Τούρκοι βάζουν φωτιά στα παρακείμενα ναρκοπέδια στη νεκρή ζώνη.
Στο ραδιόφωνο ακούγεται η είδηση πως στη Δερύνεια οι διαδηλωτές διέσπασαν τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός και βρίσκονται αντιμέτωποι με τις δυνάμεις κατοχής.
Εκεί όμως είχαν συγκεντρωθεί οι φασιστικές ομάδες των «Γκρίζων Λύκων» και Τουρκοκύπριων τραμπούκων, οπλισμένοι με κυνηγετικά όπλα, λοστούς, τσεκούρια κ.λπ.
Οι άοπλοι διαδηλωτές που είχαν περάσει στη νεκρή ζώνη δεν ήταν παραπάνω από μερικές δεκάδες. Μπροστά στα απαθή βλέμματα των αντρών των Η.Ε. και στο χώρο της δικής τους ευθύνης ο έξαλλος όχλος των πάνοπλων Τούρκων μαζί με ένοπλους Τουρκοκύπριους αστυνομικούς, εκατοντάδες άτομα, καταδίωξε τους νεαρούς που οπισθοχώρησαν προς το φυλάκιο της Ε.Φ.

.
Η δολοφονία του Τάσου Ισαάκ

Τέσσερα άτομα παγιδεύτηκαν στο συρματόπλεγμα και οι Τούρκοι άρχισαν να τους χτυπούν ανελέητα. Ο Τάσος Ισαάκ δεν είχε παγιδευτεί κι έτρεξε να βοηθήσει έναν σύντροφο του. Ο Τάσος Ισαάκ δε φέρθηκε «συνετά» και δεν έκατσε «στ’ αυγά του».
Έθεσε πάνω από την ίδια του τη ζωή, την ελευθερία και την αλληλεγγύη. Έζησε το θάνατό του για τους άλλους, για μας τους άλλους. Θανατώθηκε ενώ ο φακός αποθανάτισε το σύνθημα που ήταν γραμμένο στη μπλούζα του: «Οι Μοτοσικλετιστές τολμούν-Απελευθέρωση η ΜΟΝΗ λύση».
Εκτός από τον Τάσο, άλλοι 50 τραυματίστηκαν από τον ξυλοδαρμό αλλά και τα φυσίγγια των τουρκικών όπλων. Το κυπριακό κράτος φοβήθηκε και την κηδεία του Τάσου Ισαάκ την ανέβαλε τρεις φορές έως ότου πραγματοποιηθεί στο Παραλίμνι στις 14 Αυγούστου, μέρα που πριν 22 χρόνια ξεκίνησε ο δεύτερος Αττίλας. Η κηδεία ήταν μάλλον σιωπηλή αλλά η οργή σιγόβραζε.
Στις 24 Ιουνίου 2008, δώδεκα χρόνια μετά, το ευρωπαϊκό δικαστήριο έκρινε ένοχη την Τουρκία για την δολοφονία του Ισαάκ. Σύμφωνα με το δικαστήριο, η Τουρκία κρίθηκε ένοχη για την παραβίαση του 2ου άρθρου της ευρωπαϊκής συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δηλαδή δεν προχώρησε σε ενέργειες για την εύρεση των ενόχων. 
Μέχρι σήμερα οι δολοφόνοι του 24χρονου τότε, Τάσου Ισαάκ παραμένουν ατιμώρητοι, ενώ το φως της δικαιοσύνης δεν έχει φανεί, «φουντώνοντας» όλο και πιο πολύ τα συναισθήματα της πικρίας, του θυμού και της αδικίας. 
Δεν πρόλαβε να γνωρίσει τη μοναχοκόρη του Αναστασία
Ο Ισαάκ σκοτώθηκε και πίσω του άφησε την έγκυο σύζυγό του η οποία λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του, συγκεκριμένα στις 17 Σεπτεμβρίου 1996, έφερε στο κόσμο ένα κοριτσάκι που πήρε το όνομα του, Αναστασία Ισαάκ.
Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να είναι ο ανάδοχος γονέας της μικρής Αναστασίας ενώ βαπτίστηκε από τον τότε Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών, Θεόδωρο Πάγκαλο.
 πηγη newsbomb