Το φάντασμα του «Έφιππου Βαρόνου»

Διευθυντής της ιταλικής εφημερίδας ευρύτατης κυκλοφορίας «Domenica del Corriere», μετά από συνεχόμενες αναφορές για την ύπαρξη φαντάσματος ενός πασίγνωστου Ιταλού πολιτικού, αποφάσισε την άνοιξη του 1964 να στείλει έναν πεπειραμένο συντάκτη του, για να διενεργήσει έρευνα.

Ο δημοσιογράφος, εκτελώντας δημοσιογραφική αποστολή, επισκέφτηκε τον χώρο, όπου κατά τις επίμονες αφηγήσεις διαφόρων ατόμων, εμφανιζόταν συχνά τις νύχτες το φάντασμα του «Έφιππου Βαρόνου».

Η ιστορία, λοιπόν, εκτυλίχθηκε στον μεσαιωνικό πύργο της οικογένειας Ρικασόλι, που βρισκόταν στην περιοχή της Τοσκάνης, στην Ιταλία, και περιβαλλόταν από τεράστιο κτήμα, στο οποίο παραγόταν ο εκλεκτός οίνος τύπου «Κιάντι».

Ποιος είναι όμως ο άνθρωπος του οποίου εμφανιζόταν το φάντασμα; Ο Βαρόνος Μπετίνο Ρικασόλι…

Ο Βαρόνος γεννήθηκε το 1809 και πέθανε το 1880. Προερχόταν από την πασίγνωστη οικογένεια των Ρικασόλι, οι τίτλοι ευγένειας της οποίας έχουν ιστορία 12 αιώνων και είναι οι αρχαιότεροι των τίτλων της δυναστείας της Σαβοΐας, που βασίλευσαν στην Ιταλία μέχρι το 1946.Ο Βαρόνος Ρικασόλι υπήρξε το 1859 πρόεδρος της προσωρινής κυβέρνησης του κρατιδίου της Τοσκάνης και διενήργησε το δημοψήφισμα με το οποίο η Τοσκάνη ενώθηκε τελικά με την υπόλοιπη Ιταλία. Έτσι, το 1861 ο Βαρόνος έγινε πρωθυπουργός του νεοσύστατου ιταλικού κράτους.

Ο Βαρόνος Μπετίνο Ρικασόλι, 2ος Πρωθυπουργός της Ιταλίας (09/03/1809 – 23/10/1880)
Ο Βαρόνος Μπετίνο Ρικασόλι, 2ος Πρωθυπουργός της Ιταλίας (09/03/1809 – 23/10/1880)
Όμως, τι είδους άνθρωπος υπήρξε ο Μπετίνο Ρικασόλι; Έφερε τον χαρακτηρισμό του «Σιδηρού Βαρόνου». Απόλυτος, αυστηρός, σκληρός κι αγέλαστος… Ήταν ένας άκαμπτος, συντηρητικός και αδιάλλακτος άνθρωπος, προσκολλημένος με μανία στις απόψεις του. Ήταν παντρεμένος με μια ωραία γυναίκα, την οποία, οι μαρτυρίες λένε, ότι τη ζήλευε λυσσαλέα.

Για να διαχειριστεί τη ζήλεια του, εξανάγκασε τη σύζυγό του μαζί με την κόρη τους, να ζουν εντελώς αποκομμένες στον πύργο τους στην Τοσκάνη, σε συνθήκες που παρέπεμπαν περισσότερο σε φυλάκιση και εγκλεισμό.

Πραγματικά, ελάχιστοι άνθρωποι έρχονταν σε επαφή με τις δυο γυναίκες, ενώ οι απλές απολαύσεις της κοινωνικής συναναστροφής ήταν για αυτές απαγορευμένα αγαθά.

Ιδιαίτερα, όταν ο Βαρόνος έπρεπε να λείπει για κάποια χρονικά διαστήματα μακριά από την Τοσκάνη, κυρίως για επαγγελματικούς-πολιτικούς λόγους, έδινε εντολή στον επιστάτη του να τις κρατά κλειδωμένες στα υπόγεια του πύργου, χωρίς εντωμεταξύ να συναντούν κανέναν απολύτως, μέχρις ότου επιστρέψει ο ίδιος! Κατά γενική ομολογία, ο Μπετίνο Ρικασόλι, προς το τέλος της ζωής του φαίνεται πως υπέφερε από τύψεις για τον τρόπο ζωής που είχε επιβάλλει στις δύο αυτές γυναίκες. Οι τύψεις αυτές τον οδήγησαν σταδιακά στον μαρασμό και έπειτα στον θάνατο.

Αυτά είναι τα ιστορικά γεγονότα, τα σχετιζόμενα με τους Ρικασόλι. Πώς συνδέθηκαν, όμως, αυτά τα ιστορικά γεγονότα με τη «γέννηση» του φαντάσματος του «Έφιππου Βαρόνου»;

Η περιουσία των Ρικασόλι στην Τοσκάνη ήταν τεράστια. Επομένως, ένας μεγάλος αριθμός ατόμων εργαζόταν σ’ αυτήν. Πολλοί εργαζόμενοι, στις γενιές που ακολούθησαν, ανέφεραν πως συχνά έβλεπαν το φάντασμα του Βαρόνου, κυρίως στις αλλαγές των εποχών.

Η εμφάνισή του ήταν πάντοτε ιδιαιτέρως θορυβώδης. Ακούγονταν πρώτα άγρια ποδοβολητά και μετά τον έβλεπαν να ιππεύει το άσπρο του άλογο που έτρεχε με γρήγορους καλπασμούς, ενώ η μαύρη, μακριά κάπα που συνήθιζε να φοράει, ανέμιζε στα σκοτάδια. Η θέαση κρατούσε για λίγα μόνο λεπτά και πάντα μπροστά από τον μεσαιωνικό του πύργο στην Τοσκάνη.

Την άνοιξη του 1964, λοιπόν, ο συντάκτης της εφημερίδας «Domenica del Corriere» βρέθηκε στον πύργο των Ρικασόλι, φιλοξενούμενος από τον εγγονό του εν λόγω Βαρόνου, ο οποίος προσφέρθηκε να τον φιλοξενήσει, ώστε ο δημοσιογράφος να πραγματοποιήσει την έρευνά του σχετικά με το εάν οι θεάσεις του φαντάσματος ήταν αποτέλεσμα αυθυποβολής ή ψευδαίσθησης.

Του παραχωρήθηκε ένα επιπλωμένο διαμέρισμα μέσα στον μεσαιωνικό πύργο, με την ευγενική δήλωση του τότε ιδιοκτήτη ότι θα είχε τη δυνατότητα να μείνει για όσο χρονικό διάστημα χρειαζόταν, προκειμένου να ολοκληρώσει την έρευνά του. Το παλιό κτίριο ήταν πια εφοδιασμένο με όλες τις ανέσεις της εποχής. Υπήρχε ραδιόφωνο, αλλά και τηλεόραση, ώστε ο δημοσιογράφος να μην πλήττει τις ατελείωτες ώρες που έμενε μόνος.

Εκεί που είχε πια πιστέψει πως τίποτα δεν επρόκειτο να συμβεί και ότι όλα όσα του είχαν εξιστορήσει, πιθανότατα ήταν αερολογίες ή ευφάνταστα σενάρια, έφτασε η νύχτα, για την οποία έγραψε τελικά στην εφημερίδα του και διάβασαν γι’ αυτήν σχεδόν όλοι οι Ιταλοί.

Ο δημοσιογράφος ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι που του είχε παραχωρηθεί, όταν στις 11:15 της εν λόγω νύχτας, άκουσε ανεξήγητους, δυνατούς θορύβους, προερχόμενους από το εσωτερικό του κτιρίου, που έμοιαζαν με παταγώδες ποδοβολητό, κατερχόμενο τις σκάλες. Αμέσως τινάχτηκε απ’ το κρεβάτι, κρατώντας την ανάσα του. Έπειτα, το ποδοβολητό σταμάτησε και το πανδαιμόνιο μεταφέρθηκε έξω από τον πύργο, αλλά με διαφορετική μορφή. Δεν ήταν πλέον κρότοι βημάτων, αλλά καλπασμός αλόγου που τινάζεται με ορμή και συγχρόνως, εξαγριωμένα γαυγίσματα σκύλου.

Ο συντάκτης του άρθρου, κάθιδρος και έντρομος, έτρεξε να ανοίξει το παράθυρο. Τα μάτια του συνέλαβαν τον Βαρόνο, όπως ακριβώς του τον είχαν περιγράψει, να απομακρύνεται έφιππος από την κεντρική είσοδο του πύργου και να χάνεται προς τους αμπελώνες.

Δεν πέρασαν παρά λίγα λεπτά και το λευκό άλογο με τον απόκοσμο αναβάτη του, ο οποίος φορούσε τη μακριά, μαύρη κάπα του, πέρασαν ξανά από μπροστά του, πιο κοντά αυτή τη φορά, αφήνοντάς τον εκστατικό και άφωνο. Όταν συνήλθε από το αρχικό σοκ, ζήτησε να επιστρέψει στο σπίτι του άμεσα.

Στο άρθρο που τελικά δημοσίευσε, παραδέχτηκε: «Τα φαντάσματα υπάρχουν. Απλά, υπάρχουν, όπως και το φάντασμα του Βαρόνου, που το είδα με τα ίδια μου τα δύσπιστα μάτια…»

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», στις 09/05/1964…

πηγη el.gr