Ο Doyle Lee Hamm καταδικάστηκε το 1987 για
ληστεία μετά φόνου. Στις 22 Φεβρουαρίου, ημέρα εκτέλεσης της ποινής του, υποβλήθηκε σε ένα πραγματικό βασανιστήριο αφού το ιατρικό προσωπικό που είχε αναλάβει να του χορηγήσει τη θανατηφόρο ένεση δεν μπορούσε επί δυόμιση ώρες να βρει φλέβα. Τα φωτογραφικά ντοκουμέντα αποδεικνύουν πως τον είχαν τρυπήσει στη βουβωνική περιοχή και στα πόδια του.
Μία ώρα μετά την αποτυχημένη εκτέλεση, ουρούσε αίμα και λίγο αργότερα άρχισε να έχει έντονο βήχα.
Ο Bernard Harcourt, συνήγορος του Hamm, είχε προειδοποιήσει τις αρχές πως η θεραπεία για καρκίνο που ακολουθούσε ο πελάτης του είχε επηρεάσει τις φλέβες του, με αποτέλεσμα να υπάρχει περίπτωση να βιώσει πολύ έντονο και αχρείαστο πόνο. Όπως και τελικά έγινε. Αξίζει δε να σημειωθεί πως η υπεράσπιση είχε εκ των προτέρων ζητήσει εναλλακτικό τρόπο εκτέλεσης με χορήγηση της θανατηφόρας ουσίας δια στόματος, κάτι που αρνήθηκε η Πολιτεία της Αλαμπάμα η οποία εφαρμόζει τη συγκεκριμένη μέθοδο εκτέλεσης της θανατικής ποινής. Η μοναδική "εναλλακτική" μέθοδος που εφαρμόζεται στην Αλαμπάμα, είναι η ηλεκτρική καρέκλα, εφόσον αιτηθεί κάτι τέτοιο ο κατάδικος.
Ο Hamn κατέθεσε πως τη βραδιά της εκτέλεσής του, δύο διαφορετικές ομάδες γιατρών και ιατρικού προσωπικού προσπαθούσαν να βρουν φλέβα στο κορμί του, ενώ εκείνος ήταν δεμένος στο κρεβάτι της εκτέλεσης. Όπως λέει, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ήλπιζε να τα καταφέρουν οι γιατροί, για να τελειώσει το μαρτύριό του.
Όλες οι Πολιτείες που εφαρμόζουν τη θανατική ποινή χρησιμοποιούν τις ενέσεις ως μέσο εκτέλεσης, κυρίως επειδή το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έχει αποφανθεί δύο φορές για τη νομιμότητά τους, παρά τις καταγγελίες οργανώσεων υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ότι προκαλούν αχρείαστο πόνο.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου