Εν Αθήναις....Πασχαλινές ημέρες

Μεγαλοβδομάδα αρχές του ΄60 στην φτωχομάνα την οδό Αιόλου με τα υπαίθρια "μαγαζιά"....
Μια ειρηνική συνύπαρξη με τα κανονικά μαγαζιά και ο λόγος ήταν απλός...
Οι υπαίθριοι πάγκοι έφερναν κόσμο στον παλιό αυτό δρόμο οπότε για όλους
είχε ο Θεός.

Και τι δεν πουλούσαν από αυτούς τους πάγκους....

Παιχνίδια για φτωχά βαλάντια...
Εκεί έβλεπες την χαρά των παιδιών ....
Τι σημασία είχε αν το αυτοκινητάκι ή η κούκλα δεν ήταν σαν της βιτρίνας του Λαμπρόπουλου...
Από τους ίδιους πάγκους αγόραζαν και τις ελβιέλες τα γνωστά εκείνων των χρόνων άσπρα πάνινα παπούτσια.
Η Αιόλου έσφιζε από κίνηση....
Το ένα μαγαζί δίπλα στο άλλο αξιοποιώντας κάθε εκατοστό χώρου και με την πραμάτεια κρεμασμένη έξω σε καρφιά για να φαίνεται και μπροστά ο μαγαζάτορας ...ο υπάλληλος με το κοντάρι στο χέρι με το στραβωμένο καρφί.
" Πόσο κάνει το παντελόνι εκείνο;"
Και έδειχνε ψηλά ο πελάτης...
Τι ήταν να το πεί....
Σηκωτό τον πήγαιναν μέσα στο μαγαζί που έπρεπε να βγεί ο ένας για να μπεί 
ο άλλος...είχε και υπόγειο και πατάρι...
Εκεί το δράμα...
Πώς να ανέβεις την σκάλα που έπρεπε να είσαι λοκατζής....
Το υπόγειο με την χαρακτηριστική μυρουδιά της μούχλας με την απότομη σκάλα
και κάπου καμμιά αρχαία πέτρα με εμπόρευμα από πάνω.
Αιόλου....
Τι να πρωτοθυμηθείς....
Φυσικά το λουκουματζίδικο τον ΚΡΙΝΟ....
Πασχαλινές ημέρες....νηστίσιμα ...οπότε μια μερίδα στην μέση ....δεν ήταν για χόρταση.
Στην συνέχεια στροφή για την Βαρβάκειο για κρέας για το πασχαλιάτικο τραπέζι...
Διάφορα σχόλια....
"....φωτιά βρε παιδί μου το φρέσκο...."
Ευτυχώς υπήρχαν λύσεις....οικονομικές....
Ουρές και στα κατεψυγμένα κρέατα....
Σήμερα η Αιόλου δεν έχει καμμία σχέση με την παλιά της αίγλη....
Απλά....

" Κόσμος πάει κι έρχεται

κι έρχεται και χάνεται

όπως ένας χείμαρρος

στο μεγάλο δρόμο..."

Πίσω στα παλιά !