Ωρες
πολλες...πολλες ωρες.... μοναξιας
και υπαρχουν... στιγμες, ναι...
στιγμες ...
πολλες... παμπολλες που νομιζω, οτι μου κανουν συντροφια...
προσωπα που δεν υπαρχουν τωρα....
Κι ομως η σκεψη μου... τρεχει-τρεχει...
στο τι
μπορουσα... να κανω... να διορθωσω.... λαθη... που εκανα.... και ποια?
να επανορθωσω...
να προσφερω οτι δεν.... μπορεσα...
να προσφερω οτι δεν.... μπορεσα...
η... και οτι...
μπορουσα...
αλλα...αμελησα...
αλλα...αμελησα...
οχι... απο προθεση....
αλλα ετσι....δεν
ξερω.
Ξυπναω ατακτα... χωρις λογο...
Ξυπναω ατακτα... χωρις λογο...
ηταν ονειρο...δεν ειναι αληθεια...
η
καρδια μου....
ταμπουρλο διαρκειας....
ταμπουρλο διαρκειας....
Μετα δεν θυμαμαι τι ειδα....
Λειπω
καιρο ...
πολυ καιρο...
πολυ καιρο...
απο την γειτονια μου ...
την
γετονια...
που... αγαπησα...περπατησα...πονεσα...
και τωρα...τιποτε.
Μονον αναρχες αναμνησεις
και ξεφωτα...αναριες...αναλαμπες
σε σκονισμενο
μυαλο...
να δω τι?
να δω τι?
αληθεια αραγε τι?
...μια πορτα....τον δρομο...τα φωτα...
...μια πορτα....τον δρομο...τα φωτα...
που τωρα πια ειναι ξενα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου