Μετά από τον εμφύλιο και με νωπό το αλληλοφάγωμα προσπαθούσαν
να σταθούν στα πόδια τους.
Δεν ρωτούσες και δεν ήξερες πού δούλευε ο καθένας ούτε που σε ένοιαζε
όλες οι δουλειές ήταν ευπρόσδεκτες και ο στόχος ήταν το βδομαδιάτικο.
Σάββατο απόγευμα γύριζαν με τα μεροκάματα στην τσέπη...ήταν η καλύτερη
ημέρα της εβδομάδας.
Και το βράδυ απαραίτητα έπρεπε να αλλάξουν παραστάσεις να βρεθούν
με φίλους δηλαδή με τους γείτονες τους συγκάτοικους της αυλής να πιούν
ένα κρασί να τραγουδήσουν.
Πώς να ξεχάσω τέτοια Σαββατόβραδα του ρεφενέ όπως τα έλεγαν.
Ο μεγάλος μας γείτονας γνωστός τροβαδούρος της εποχής θα' ρχότανε για λίγο
να πιεί ένα ποτήρι και να πεί ένα τραγούδι με όλους και να φύγει για την δουλειά του στην Πλάκα.
Ο ρεφενές αλήθεια πώς γινότανε;
Χειρόγραφη απόδειξη από τον μπακάλη με την ανορθογραφία του που γελούσαμε οι μικρότεροι καθ΄ότι μορφωμένοι ως μαθηταί της τελευταίας τάξης του Δημοτικού και στην συνέχεια η διαίρεση από εμάς και πάλι....
Ρεφενές και για το δώρο γάμου από τους συγκάτοικους της αυλής
με την ευχή "Σας ευχόμεθα βίον ανθόσπαρτον"
οι φίλοι σου και από κάτω τα ονόματα.
Έφευγε το παιδί για το στρατό κάπου τρία χρόνια θητεία
έπεφτε επάνω η γειτονιά για χαρτζιλίκι.
Θυμάμαι ρεφενέ μνημόσυνα στο ταβερνάκι έβαζε και ο κάπελας
καμμιά οκά κρασί για το συχώριο.
Δεν υπήρχε παρεξήγηση γιατί όλοι βράζανε στο ίδιο καζάνι.
πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου