Το «φαινόμενο» των Χριστουγέννων

Φώτα. Πολλά φώτα. Στολίδια και έντονα χρώματα. Γλυκά και όμορφες μυρωδιές. Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά. Η πιο λαμπερή και «χαρούμενη» στιγμή του χρόνου. Ή μήπως όχι;
Σχήμα οξύμωρο. Όμως, πολλοί άνθρωποι μέσα σε αυτό τον καταιγισμό χαράς και φαινομενικής, κάποιες φορές, ευτυχίας αισθάνονται
διαφορετικά από το αναμενόμενο. Έντονο άγχος, βαθιά κατάθλιψη, αισθήματα δυστυχίας και ενοχής. Τι μας δυσκολεύει να εναρμονιστούμε στη γιορτινή αυτή διάθεση;

Απώλεια

Άνθρωποι που κάτι έχασαν, κάποιος έφυγε, κάποιος είναι μακριά. Τα Χριστούγεννα και γενικά οι γιορτές υπενθυμίζουν συνήθως την απουσία και την απώλεια ανθρώπων, καθώς και τις όμορφες στιγμές με τους ανθρώπους που πια δεν είναι δίπλα μας.

Μοναξιά

Χωρίς φίλους, χωρίς οικογένεια, χωρίς σύντροφο. Μια γιορτή που επιβάλλει την παρέα και την συνάθροιση, κατεξοχήν οικογενειακή, πώς επιδρά στη μοναξιά; Η μοναξιά «ξεμπροστιάζεται» τις μέρες αυτές και ενώ προϋπάρχει και σε μη εορταστικές περιόδους, τώρα είναι σαν να μεγαλώνει και να παίρνει τεράστιες διαστάσεις μέσα στα φώτα και τα χρώματα. Η συναισθηματική ανάγκη για συντροφικότητα και ψυχική επαφή ματαιώνεται και αυτό εντείνει την απογοήτευση και τη θλίψη.

Οικογενειακά τραπέζια

Η θλίψη από την αντίθετη πλευρά της. Καταναλωτισμός, δώρα, υπερφαγία, παρουσιάζονται για να ξεγελάσουν τα ενδοοικογενειακά προβλήματα, τις προστριβές μεταξύ συντρόφων, τους καβγάδες και τις διαφορές μεταξύ παιδιών και γονέων. Ανεπιθύμητες και παρόλα αυτά αναγκαστικές συναντήσεις με συγγενείς. Όλοι γνωρίζουμε αυτά τα τραπέζια από τα οποία κάποιες φορές ευχηθήκαμε να απουσιάζουμε. Όλα κυλούν φαινομενικά ήρεμα, μοιάζει να μην συμβαίνει τίποτα, όμως πίσω από από αυτό υποβόσκουν δύσκολα συναισθήματα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που το εορταστικό κλίμα καταλήγει πολεμικό, με εντάσεις, φωνές και καβγάδες που βρίσκουν την ευκαιρία να βγουν στην επιφάνεια. Και το κάνουν με μεγάλη επιτυχία, καθώς όσο κρύβουμε τους σκελετούς στο ντουλάπι μας στην πρώτη δυνατή ευκαιρία, όπως αυτή δίνεται σε μία συνάντηση σε οικογενειακό τραπέζι, το «ντουλάπι»θα ανοίξει με ορμή προς κάθε κατεύθυνση.

Χρόνος

Η πάροδος του χρόνου, όπως συμβαίνει στα γενέθλια και σε άλλες επετείους, κυρίως την Πρωτοχρονιά, η αλλαγή του χρόνου συνήθως ξυπνά διάφορες σκέψεις. Άλλος ένας χρόνος που περνά, ο απολογισμός για όσα έγιναν και κυρίως για όσα δεν έγιναν ποτέ, όσα ματαιώθηκαν, μπορούν να λειτουργήσουν ανασταλτικά στη χαρά του ερχομού του νέου έτους. Γενικά, το πέρασμα του χρόνου μας φέρνει πάντα πιο κοντά στη θνητότητά μας με αποτέλεσμα η όποια αναφορά σε αυτόν να λειτουργεί προκαλώντας θλίψη σε ένα άτομο με ιδιαίτερα ζητήματα.

Οικονομική κρίση

Κάθε είδους γιορτή απαιτεί δαπάνες, έξοδα και δώρα. Βιώνοντας την υπάρχουσα κατάσταση της κοινωνίας σήμερα, πολλοί άνθρωποι αδυνατούν να αντεπεξέλθουν και στην εκπλήρωση των βασικών τους αναγκών, πόσο μάλλον στις εορταστικές περιόδους. Αυτό καταλήγει αναπόφευκτα να τους οδηγεί στην απογοήτευση για την μη εκπλήρωση όσων θα ήθελαν να προσφέρουν στον εαυτό τους και στους γύρω τους. Πολυδάπανες οι ανάγκες λοιπόν, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Συνολικά οι μέρες των εορτών μας φέρνουν αντιμέτωπους με ό,τι στην καθημερινή μας ρουτίνα προσπαθούμε να προσπεράσουμε. Η ανάγκη για να νιώσουμε χαρούμενοι αναδύει τελικά το πόσο δεν είμαστε χαρούμενοι. Αυτό που έχει σημασία είναι να δώσουμε στον εαυτό μας το δικαίωμα να βιώσει τα όποια συναισθήματά του, είτε θετικά είτε αρνητικά.
Αν για παράδειγμα υπάρχει κάτι το οποίο μας βασανίζει, μια απώλεια για παράδειγμα ή κάτι που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή μας ταλαιπωρεί, είναι θεμιτό να μπορέσουμε να εκφράσουμε τη θλίψη μας ή το όποιο άλλο συναίσθημά μας γι’ αυτό, άσχετα αν δεν εναρμονίζεται με το τριγύρω γιορτινό κλίμα. Οφείλουμε να απενοχοποιήσουμε τα οποία συναισθήματά μας, χωρίς το φόβο του πώς θα γίνουμε αρεστοί και θα ταυτιστούμε με τους υπόλοιπους.
Σαφώς μπορούμε να καταβάλουμε μια προσπάθεια για να περάσουμε καλύτερα όσον αφορά τα δικά μας θέλω και τις δικές μας επιθυμίες, χωρίς την εξωγενή καταπίεση. Κάποιες φορές χρειαζόμαστε χρόνο για να μπορέσουμε να ανακτήσουμε τη χαμένη αισιοδοξία μας στα πράγματα. Αν έτσι αισθάνεστε, αυτά τα Χριστούγεννα μη φορέσετε προσποιητή ευτυχία, σβήστε τα φώτα, αγκαλιάστε το σκοτάδι σας και ανοίξτε την ψυχή σας.

«Εγώ θα ήθελα ένα Δεκέμβρη με φώτα σβηστά και ανθρώπους αναμμένους» – Charles Bukowski

πηγη enallaktikidrasi
 μονταζ teo