ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ .

Το δικό του όραμα

Ο Γάλλος συγγραφέας Βίκτωρ Ουγκώ αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς ποιητές και συγγραφείς του γαλλικού ρομαντισμού αλλά και διεθνώς με κύρια χαρακτηριστικά τον μεγάλο αριθμό έργων, την ιδιαίτερη ευκολία του να γράφει εξίσου σπουδαία ποιήματα αλλά και μυθιστορήματα και το απίστευτό όραμά του.

Ο Victor Marie Vicomte Hugo γεννήθηκε
στις 26 Φεβρουαρίου του 1802 στο Besancon της Γαλλίας από τον Joseph Leopold Sigisbert Hugo και την Sophie Trebuchet. Μαζί με τους δύο μεγαλύτερους αδερφούς του, Abel και Eugene έμεναν μαζί με την μητέρα τους στο Παρίσι ενώ ο πατέρας τους περνούσε το περισσότερο διάστημα στην Ιταλία καθώς ήταν διοικητής της ιταλικής επαρχίας Avellino. Τα πρώτα μαθητικά χρόνια του Hugo ξεκίνησαν με έναν ιδιαίτερο δάσκαλο. Η μητέρα του διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον στρατηγό Victor Fanneau Lahorie  ο οποίος της ζήτησε καταφύγιο όταν ήρθε σε ρήξη με την γαλλική κυβέρνηση. Εκείνη την περίοδο λοιπόν παραμένοντας κρυμμένος στο σπίτι τους έγινε ο πρώτος δάσκαλος του Victor Hugo και των αδερφών του.

Ωστόσο, οι συχνές επισκέψεις των παιδιών στην Ιταλία για να δουν τον πατέρα τους διέκοπτε αρκετά συχνά την μόρφωσή τους. Ο Hugo όμως είχε ήδη δείξει την αγάπη του και το ενδιαφέρον του για το γράψιμο και την ποίηση. Σε ηλικία 12 ετών άρχισε να παρακολουθεί τα μαθήματα στο σχολείο Pension Cordier όπου μελετούσε επιστήμες και στον ελεύθερό του χρόνο έγραφε ποίηση αλλά και θεατρικά έργα. Μάλιστα στα 15 του κατάφερε να ξεχωρίσει κερδίζοντας το βραβείο ποίησης από την Academie Francaise και τον επόμενο χρόνο ήρθε πρώτος στον διαγωνισμό της Academie des Jeux Floraux μεγαλώνοντας την φήμη του και καταφέρνοντας να του δοθεί βασιλικός μισθός μόλις το 1822 σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία.

Το νεαρό της ηλικίας του δεν τον εμπόδισε μάλιστα το 1822 να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο αλλά και να παντρευτεί την αγαπημένη του από τα παιδικά του χρόνια Adele Foucher μόλις ενάμιση χρόνο μετά τον θάνατο της μητέρας του, η οποία ήταν αντίθετη με αυτή του την απόφαση. Το ζευγάρι διέμεινε στο Παρίσι και απέκτησε τέσσερα παιδιά ενώ το σπίτι τους αποτέλεσε σημείο συνάντησης φιλόδοξων συγγραφέων του Ρομαντισμού.

Το 1824 μερικοί φίλοι του Hugo ξεκίνησαν την ομάδα Muse Francaise. Όσοι την αποτελούσαν ήταν νέοι συγγραφείς που είχαν αρχίσει να δείχνουν την διαφοροποίησή τους από τον νεοκλασικισμό. Ο Hugo μετά την επίσκεψή του στο Alphonse de Lamartine και την γνωριμία του με το γερμανικό ‘balladry’ εξέδωσε το 1826 τις Ωδές και μπαλάντες όπου έκανε ξεκάθαρη την απόρριψή του στο νεοκλασικό ύφος.

Το διάστημα 1826-1827 στέφθηκε με επιτυχία και για την ομάδα Cenacle που αποτελείτο από νεαρούς ρομαντικούς ποιητές που υποστήριζαν τον Hugo και την ποίησή του, αποκαλώντας τον μάλιστα και ‘Πρίγκηπα των ποιητών’. Μάλιστα, εκείνη την περίοδο ο Hugo έπαψε να συνθέτει ωδές για τον βασιλιά Κάρολο X και άρχισε να επαινεί τον Ναπολέοντα, ενώ με την υποστήριξη και τις συμβουλές των φίλων του δημιούργησε την προσωπικότητα του ρομαντισμού κάτι που εξέφρασε και στον πρόλογο του έργου του Cromwell το οποίο εκδόθηκε το 1827. Πλέον, ο Hugo ήθελε να συνδυάσει στην ποίησή του την φυσική ανάμιξη του ωραίου και καλού με το άσχημο και το δυσάρεστο. Η Αγία Γραφή, η Βίβλος και ο Σαίξπηρ αποτέλεσαν πηγή έμπνευσή του.

Ωστόσο, σκεπτόμενος ότι ο ρομαντισμός πρέπει να αποδείξει την ύπαρξή του και στο θέατρο, ο Hugo έγραψε πλήθος έργων μετά τον Cromwell. Το 1830 ανέβηκε το έργο του ‘Battle of Hernani’ μέσα σε πλήθος υποστηρικτών του αλλά και αντιρομαντικών καταφέρνοντας να παρουσιαστεί 45 φορές πράγμα ιδιαίτερα ξεχωριστό για εκείνη την εποχή.

Το 1831, ο Hugo θα εκδώσει και ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του, την Παναγία των Παρισίων που σημείωσε τεράστια επιτυχία και στις ΗΠΑ και υπήρξε πρωτοπόρο για τις μέρες του αν σκεφτεί κανείς ότι αναφερόταν στον έρωτα ενός αρχιδιάκονου για μία αθίγγανη, ενώ την ίδια χρονιά δημοσίευσε μία από τις καλύτερες ποιητικές συλλογές διεθνώς με τίτλο Les Feuilles d’ automne. Η συλλογή αναφέρεται σε ιδιωτικά θέματα του ποιητή και συνδυάζει τη θλίψη που ένιωθε τόσο γιατί έμπαινε πλέον στην τρίτη δεκαετία της ζωής του αλλά και την κατάθλιψη που περνούσε από την διπλή προδοσία της γυναίκας του με τον φίλο του κριτικό Sainte-Beuve.

Ο Βίκτορ Ουγκό πέθανε στις 22 Μαΐου του 1885 από πνευμονία, στην ηλικία των 83 ετών. Η κηδεία του έγινε την 1η Ιουνίου του 1885 και θάφτηκε ως εθνικός ήρωας στον Πάνθεον της Γαλλίας. Υπήρξε και μεγάλος φιλέλληνας, εκδηλώνοντάς το σε διάφορα έργα του όπως Το Ελληνόπουλο, που μεταφράστηκε από τον Κωστή Παλαμά.
capital.gr