Μέχρι, να σταματήσει "της φαμίλιας, του σπιτικού η επίθεση, που,για μας μικρότερη απειλή δεν είναι διόλου!".

102 χρόνια, από την Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση.

Την πρωτόγνωρη! Την πιο ελπιδοφόρα, για τους λαούς και την πιο μισητή, για τους αντιπάλους του.

Μια Επανάσταση, που πέτυχε το σφυρί και το δρεπάνι, μαζί με την πιο προοδευτική
ιντελιγκέντσια, που αναδείχθηκε ποτέ.

Και που χτυπήθηκε, λυσσαλέα, απ΄τους εχθρούς της, για να σβηστεί από την συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας. Με όλα τα μέσα.

Αλλά, μυριάδες χέρια εργατών, ξωμάχων, δουλευτάδων της επιστήμης, της τέχνης, του πολιτισμού, της διανόησης, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, την τοποθέτησαν, στην πιο μυστική θέση της καρδιάς τους και την κρατούν προστατευμένη.

Μέχρι, να σταματήσει "της φαμίλιας, του σπιτικού η επίθεση, που,για μας μικρότερη απειλή δεν είναι διόλου!".

"Δεν είναι μόνον ο κομμουνισμός στη γη, στα κάθιδρα εργοστάσια εκείνα.

Είναι και μες στο σπίτι, στο τραπεζάκι μπρός, στις σχέσεις, στη φαμίλια, στην καθημερινή ρουτίνα.

Εκείνος κει, που ολημερίς τριζοβολάει βλαστήμιες σαν κάρο κακογρασωμένο, εκείνος που,σαν ολολύζει η μπαλαλάικα χλωμιάζει ευθύς, αυτός το μπόι του μέλλοντος δεν το ‘χει φτασμένο.

Πόλεμος δεν είναι μόνο, όπως θαρρείς εσύ, να λες ναι ναι, στα μέτωπα με βολές πολυβόλου. Της φαμίλιας, του σπιτικού, η επίθεση, για μας μικρότερη απειλή δεν είναι διόλου.

Εκείνος που υποτάχτηκε στην πίεση της φαμίλιας, κοιμάται μες στη μακαριότητα ρόδων φτιαγμένων με χαρτί, αυτός δεν έφτασε το μπόι της προσήλιας, της δυνατής ζωής εκείνης που θα ‘ρθει.

Σαν τη φλοκάτα και το χρόνο επίσης,ο σκόρος την καθημερνότητας τον κατατρώει στιγμή-στιγμή.

Το μεινεσμένο ρούχο των ημερών μας για ν’ αερίσεις, Ε,κομσομόλε, τίναξέ το εσύ." (Βλ. Μαγιακόφσκι)

Ioanna Ypsilanti