Ρώτησέ με για τη ζάχαρη στον καφέ μου.
Πείραξέ με για το ψεύδισμά μου.
Παίξε πάλι με τα όριά μου.
Παρατήρησε από την αρχή το πρόσωπό μου και
ξαφνιάσου με τις εκφράσεις μου.
Φίλα με με τρεμάμενα χείλη, με πάθος πρωτόγνωρο.
Ψάξε ξανά την αφή των χεριών μου.
Εξερεύνησε το κορμί μου σαν να το κατακτάς πρώτη φορά.
Διέγραψε με από τη μνήμη σου και ερωτεύσου με από την αρχή.
Γέμισε το ψυγείο μου με στιχάκια πονηρά.
Πνίξε με με δάκρυα και λέξεις θεόρατες.
Κράτα σφιχτά το σώμα μου πλάι στο δικό σου
και μέθυσε από το άρωμά μου.
Θύμωσε μου σαν και πρώτα.
Φώναξε και αδίκησέ με.
Ζήλεψε με παράφορα.
Άσε τα μάτια σου να κοκκινήσουν από οργή
και καυγάδισε μαζί μου πάλι.
Φρόντισέ με σαν το καινούριο σου κατοικίδιο.
Ενθουσιάσου με καθετί δικό μου
σαν να ‘μαι το νέο σου παιχνίδι.
Μέτρα τις νύχτες που κοιμόμαστε μαζί
και παραπονέσου για το λίγο του χρόνου.
Αγάπησέ με από την αρχή.
Βρες άλλους λόγους. Άλλους τρόπους.
Μόνο, να χαρείς, μη σωπαίνεις.
Είμαι χορτάτη από σιωπή.
Κι αυτό το άδειο βλέμμα, το πεθαμένο,
σε παρακαλώ, στρέψ’το αλλού.
Είμαι αλλεργική.
themachine
μονταζ teo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου