Ραφαήλ

Τα 37ά γενέθλια του Ραφαήλ σηματοδοτούν ταυτόχρονα και το θάνατό του. Ακόμα και σήμερα παραμένει μυστήριο η αιτία του θανάτου του. Πέθανε από υψηλό πυρετό ή από κάποια σεξουαλικώς μεταδιδόμενη ασθένεια,

αφού λέγεται ότι είχε αδυναμία στο ωραίο φύλο.

Την ώρα που στην Ιταλία κλείνουν σχολεία και πανεπιστήμια από τον κορωνοϊό και αναβάλλονται εκθέσεις τουρισμού και βιβλίου, στη Ρώμη ετοιμάζεται πυρετωδώς η μεγάλη αναδρομική έκθεσή του. Οι Ιταλοί διοργανωτές δεν φείδονται επιχειρημάτων και εξόδων ώστε να φιλοξενήσουν στο μουσείο Scuderie del Quirinale τα 120 αριστουργήματα του Ραφαήλ.

Η έκθεση αυτή απαιτεί χρόνια προετοιμασιών και διεθνών συνεργασιών. Το μουσείο Scuderie del Quirinale άλλωστε δεν διαθέτει μόνιμη συλλογή αλλά είναι υποχρεωμένο να παρουσιάζει εκθέσεις που βασίζονται σε δάνεια. Για τη συγκεκριμένη έκθεση συνεργάστηκαν μουσεία από όλο τον κόσμο, όπως είναι το Λούβρο, το Βρετανικό Μουσείο, το ΜοΜΑ στη Νέα Υόρκη, τα Μουσεία του Βατικανού, το Μουσείο Πράδο στη Μαδρίτη.

Ο Ραφαήλ έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως από τους ομότεχνους του και το Βατικανό. Έκανε τα πορτρέτα πολύ ισχυρών ανθρώπων της εποχής του, ανάμεσα σε αυτούς και τα πορτρέτα δυο Παπών.

Ένα ταλέντο που δεν κρυβόταν

Η έκθεση παρουσιάζεται μέχρι τις 2 Ιουνίου του 2020 και ξεκινάει με το θάνατο του Ραφαήλ στη Ρώμη το 1520 και φθάνει μέχρι τη γέννηση του μεγάλου ζωγράφου και αρχιτέκτονα στο Ουρμπίνο το 1483. Στην έκθεση παρουσιάζονται σχέδια, πίνακες, γλυπτά και έγγραφα.

Με αφορμή τη συμπλήρωση 500 χρόνων από τον θάνατο του Ραφαήλ διοργανώνονται εκθέσεις σε όλο τον κόσμο προς τιμήν του.

Όλες οι εκθέσεις πάντως έχουν ένα κοινό στοιχείο. Δείχνουν ότι όσο μεγάλος και σημαντικός ζωγράφος και εάν ήταν ο Ραφαήλ, ξεκίνησε από χαμηλά. Δάσκαλός του υπήρξε ο Περουτζίνο. Σιγά-σιγά κατάφερε να αποδευσμευθεί από το ύφος του δασκάλου του και να πάει στη Ρώμη μέσω Φλωρεντίας. Μαζί με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι και τον Μικελάντζελο Μπουοναρότι δημιουργούν την πολύ σημαντική τριάδα Ιταλών καλλιτεχνών της Αναγέννησης.

Ο Ραφαήλ γεννήθηκε το 1483 στο Ουρμπίνο. Ο πατέρας του ήταν επίσης ζωγράφος αλλά πολύ μικρός έχασε και τους δυο γονείς του. Τον μεγάλωσε ο θείος του και ήδη όταν ήταν 17 χρόνων το ταλέντο του ήταν ολοφάνερο. Στα λίγα χρόνια που έζησε κατάφερε να δημιουργήσει αριστουργήματα, τα οποία γίνονται αντικείμενο θαυμασμού μέχρι και στις ημέρες μας.

Ναντίν Βόιτσικ

πηγη  in.gr