Εν Αθήναις....στην Ριζούπολη και στα πέριξ

Στην Ριζούπολη λοιπόν δίπλα στα Πατήσια παραδίπλα με τον Περισσό την Ν.Ιωνία

την Νέα Χαλκηδόνα πρόσφυγες να δούν τα μάτια σου έλεγε ο παππούς πρόσφυγας

και αυτός φυσικά.

Ήρθαν κυνηγημένοι αλλά ευχαριστημένοι που γλύτωσαν.

Κάπου το 1948 η ομάδα του Απόλλωνα ξεριζωμένη και αυτή βρήκε το σπίτι της στην  Ριζούπολη.

Εκεί και η Columbia που προσπαθούσε να συνέλθει μετά την επίταξη από τους Γερμανούς

κατακτητές που την είχαν μετατρέψει σε συνεργείο αρμάτων μάχης και αυτοκινήτων.

Στην κοντινή γειτονιά και εμείς οι περιπλανώμενοι

 από ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ σε ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ

κοντά στους πρόσφυγες τους Μικρασιάτες καμαρωτοί και με φλέβα παρακαλώ.

Ξεκινάω από το πάρκο της Ριζούπολης εκεί που ήταν κάποτε το εργοστάσιο της "Θερμίδας" που έφιαχνε σόμπες λέβητες και δούλευε κοσμάκης που πήρε το όνομα Βασίλης Αυλωνίτης

και που φυσικά οι πιτσιρικάδες τον γνωρίσαμε από πολύ κοντά αφού εκεί έμενε.

Βιογραφικά ...γεννήθηκε το 1901 στο Θησείο και πέθανε στα 66 του μετά από κρυολόγημα ...πνευμονία ...καρδιακή προσβολή.

Φυσικά η τελευταία του κατοικία θα ήταν στην περιοχή στο Β΄ νεκροταφείο λίγο πρίν

από την Columbia που σε γυρίζει πίσω στο τραγούδι...τα παλιομισοφόρια που είπε

με την χαρακτηριστική φωνή του σε στίχους Αλέκου Σακελλάριου και μουσική Μάνου

Χατζιδάκη το ΄57 στην ταινία ...λατέρνα...φτώχεια και φιλότιμο.

Ένα βράδυ στη Καστέλα
σε μια όμορφη κοπέλα
που `παιρνε τ’ απεριτίφ της
ρίχτηκι ένας τσίφτης
απ’ την Κοκκινιά

Δεν εγνώριζε όμως ότι
τα `χε μ’ ένα Πειραιώτη
Πειραιώτη ντερμπετέρη
σίδερο στο χέρι
άσσο στη μπουνιά

Αχ βρε παλιομισοφόρια
τι τραβάν για σας τ’ αγόρια

Αλλά και ο Κοκκινιώτης
ήταν παλληκάρι πρώτης
και στο τέλος και οι δύο
στο νοσοκομείο
πήγαν σηκωτοί

Και οι δυο σε αφασία
μα εκείνη σημασία
που τους έφαγε η μαρμάγκα
και με άλλο μάγκα έκανε χαρτί

Ο άνθρωπος περιβόλι ...

Έβλεπε την παρέα της αλάνας και μοίραζε χαρτζιλίκι με τον ψιλικατζή να τρίβει

τα χέρια του στην συνέχεια.

Άφησα για το τέλος το Άλσος του Προμπονά που δημιούργησε ο Ναξιώτης γιατρός

Προμπονάς Δημήτρης και άφησε αρχές του ΄50 όταν πέθανε στον Δήμο της Αθήνας.

Ένα κόσμημα για την περιοχή.
Πίσω στα παλιά