Η παγκόσμια απάτη της «πανδημίας» είναι το εργαλείο με το οποίο τα αφεντικά – το 0,0001% του παγκόσμιου πληθυσμού – επιδιώκουν να τσακίσουν όλους τους υπόλοιπους, εφόσον δεν υπακούσουν. Τα μέχρι προχθές απίστευτα φαινόμενα του lockdown, της αστυνόμευσης της έκφρασης, της ποινικοποίησης της επιστημονικής κριτικής είναι η σφραγίδα της Νέας Εποχής. Η Αποκάλυψη πραγματώνεται κατά γράμμα και οι προφητείες μοιάζουν πλέον με ρεαλιστικές περιγραφές του αυριανού μας κόσμου. Έλεγε ο πατρο-Κοσμάς πως θα έρθει καιρός που οι τρελλοί θα βλέπουν έναν λογικό και θα τον λένε τρελλό. Είμαστε ακριβώς εδώ. Η παρουσία ίχνους ενός ιού με ένα αναξιόπιστο τεστ σε υγιή κατά τα άλλα άνθρωπο λογίζεται για «κρούσμα». Η υποψία για την ύπαρξη της ίωσης σε θάνατο από εγκεφαλικό ή καρκίνο, καταχωρεί τον νεκρό στα θύματα του …κορωνοϊού. Μια ίωση που αποβαίνει μοιραία (σχεδόν αποκλειστικά) για 80χρονους, κλείνει τα σχολεία σε όλον σχεδόν τον κόσμο. Δεσποτάδες αναρωτιούνται μήπως μολυνθεί όποιος κοινωνήσει στην εκκλησία. Το παράδειγμα μιας χώρας που ξεπέρασε οριστικά την δοκιμασία χωρίς σοβαρά μέτρα δεν αξιοποιείται από κανέναν. Νομπελίστες και κορυφαίοι ερευνητές που εκφράζονται κατά της κατεστημένης αφήγησης λοιδωρούνται ως άσχετοι και αναξιόπιστοι. Οι πολίτες που αντιλαβάνονται ότι καμμία πανδημία δεν ζούνε πέρα από εκείνην του υποδαυλιζόμενου πανικού, χαρακτηρίζονται ως συνωμοσιολόγοι. Κι ένα κομμάτι πανί στο στόμα γίνεται υποχρεωτικό, παρουσιάζεται ως δείγμα υπευθυνότητας και συναλληλίας (!) και αναδεικνύεται σε σύμβολο της υποταγής.
Στην Ελλάδα με την κοτζαμπάσικη κομματοκρατία, τις εξωνημένες ελίτ και το ανύπαρκτο κράτος είναι απίθανο να συγκροτηθεί ένας πολιτικός χώρος που να εκφράσει γνησίως και επαρκώς την αυθόρμητη λαϊκή αντίθεση στις ανωτέρω μεθοδεύσεις της διεθνούς εξουσίας. Οι προσταγές έρχονται έξωθεν, όπως συνέβαινε πάντα στην καθ΄ ημάς αποικία, και ουδείς διανοείται να εγείρει αντιρρήσεις. Και ναι μεν για τις συμμορίες και τα ανθρωπάκια που στελεχώνουν τα κυβερνητικά ή συνδικαλιστικά πόστα αυτό είναι αναμενόμενο, όμως η απογοήτευση έρχεται από κάποιους που για χρόνια πολέμησαν μαζί μας την πολιτικοϊδεολογική κοπριά του εθνομηδενισμού.
Προσπαθώ πραγματικά να αντιληφθώ την οπτική τους για το ζήτημα και ομολογώ πως αδυνατώ. Αν επρόκειτο για ανθρώπους πολιτικά αδαείς θα έλεγα ότι χάφτουν τα τηλεοπτικά παραμύθια αμάσητα, όμως τέτοια δικαιολογία δεν υφίσταται. Αν πάλι ήταν άνθρωποι του συμφέροντος ή του συστήματος, θα έλεγα ΟΚ, είμαστε πάντα απέναντι με κάθε σκουπίδι τύπου Εισαγγελάτου. Προφανώς λειτουργεί κάποιος ψυχολογικός μηχανισμός, ίσως η ανάγκη αναγνώρισης από τους παλιούς αντιπάλους ή από καθεστωτικούς κύκλους, δεν είναι και εύκολο να βρίσκεσαι διαρκώς στο περιθώριο με τους “deplorables” που είπε και η Killary. Σήμερα μάλιστα που η «πατριωτική» ρητορική των κυβερνώντων έναντι της τουρκικής ιταμότητας έρχεται να δικαιώσει όσα έλεγες επί χρόνια, δεν πας έτσι εύκολα πάλι απέναντί της. Πόσο μάλλον για ένα διεθνές θέμα που δεν πρόκειται να κριθεί στον τόπο μας αλλά σε κάποια μητρόπολη του δυτικού κόσμου. Πιθανολογώ, δεν ξέρω.
Αλλά κι ας δεχθούμε πως κάποιος προσχωρεί σε έναν βαθμό στην καθεστωτική άποψη περί πανδημίας: ότι κινδυνεύουμε θανάσιμα, ότι τίποτε ριζικά διαφορετικό δεν μπορεί να γίνει, ότι χρειαζόμαστε την κάλτσα στα μούτρα για να επιβιώσουμε. Κι έτσι ακόμα, πώς γίνεται να παραβλέψεις τις τραγικές ασυνέπειες και την αυτοαναίρεση όσων κανοναρχούν τα «μέτρα»; Πώς δικαιολογείς τις τεράστιες διαφοροποιήσεις στις επιστημονικές απόψεις; Ρωτώ γιατί κάποιες συγκρίσεις (της μάσκας με την ζώνη ασφαλείας ή των αμφισβητιών της «πανδημίας» με τους οπαδούς της Επίπεδης Γης) δείχνουν είτε περιορισμένη νοημοσύνη είτε κακόβουλη προσέγγιση. Εκτός κι αν οι ευφυείς και υπεύθυνοι αυτοί αρθρογράφοι γνωρίζουν μελέτες ειδικών που κρίνουν επικίνδυνη τη ζώνη ασφαλείας ή αν ξέρουν πρυτάνεις, νομπελίστες και διευθυντές ινστιτούτων γεωγραφίας που να υποστηρίζουν επωνύμως και δημοσίως τους flatearthers. Επίσης, τα επιχειρήματά τους περί των εθνομηδενιστών (του αναρχοαυτόνομου – αριστερίστικου χώρου) που υποστηρίζουν τις ίδιες θέσεις με εμάς σχετικά με τον κορωνοϊό, δεν πείθουν. Είναι της ίδιας αξίας με κείνα που κατηγορούσαν την ταύτιση ή και συνύπαρξη αριστερών και δεξιών σε πατριωτικά σχήματα της δεκαετίας του ’90, όταν ο παλιός διπολισμός είχε πάρει να ξεφτάει. Όσο για την προσπάθεια γελοιοποίησης των κανονικών ανθρώπων με την παραποίηση των λεγομένων τους ή με γενίκευση κάποιων γραφικών περιπτώσεων, είναι πραγματικά θλιβερή. Για όσους τα ζήσαμε από τους κοπρίτες της χαβιαροαριστεράς στο θέμα της Μακεδονίας ή και παλιότερα με το Σχέδιο Ανάν και το βιβλίο της Ρεπούση είναι ντροπή η επανάληψή τους. Αυτές οι «housewives» που μάλλον δεν σπούδασαν Ιστορία, Ιατρική ή Διεθνείς Σχέσεις, ξέρουν τουλάχιστον να ξεχωρίσουν το λογικό από το παρανοϊκό, το καλό από το κακό. Όπως ήξεραν και στην προηγούμενη περίοδο ότι η μαζική λαθρομετανάστευση διαλύει την πατρίδα μας, ότι η Τουρκία ούτε φίλη γίνεται ούτε Ευρωπαία, ή ότι όλοι όσοι μιλάνε στην τηλεόραση είναι πουλημένα τομάρια. Κι ας μην είχαν ποτέ – ούτε και τώρα έχουν – μια φωνή που να τις εκφράζει στη δημόσια σφαίρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου